Prof. dr. R. (Ronald) Hanson
Ronald Hanson is hoogleraar Quantumfysica aan de Technische Universiteit Delft en wetenschappelijk directeur van QuTech. Hij is gefascineerd door een uitzonderlijk fenomeen dat verstrengeling heet. Twee met elkaar verstrengelde deeltjes gedragen zich als één enkel deeltje, ook als ze ver uit elkaar zijn. Deze verstrengeling is een belangrijke voorwaarde voor de werking van toekomstige quantumcommunicatie, quantumcryptografie en quantumcomputers. Hanson is een pionier op het gebied van verstrengelde elektronen en wereldleider in op verstrengeling gebaseerde quantumnetwerken.
Gedurende de afgelopen tien jaar heeft Ronald Hanson de quantumwetenschap naar nieuwe hoogten gestuwd. Hij zoekt in zeer uitdagende experimenten de grenzen op van de vastestoffysica, de atomaire fysica en de optische fysica. Reeds als jonge onderzoeksleider kon Hanson zich al probleemloos meten met de internationale top.
Onkraakbaar quantuminternet dichterbij
Hanson combineert inzichten en technieken uit de natuurkunde, elektrotechniek en computerwetenschappen in doorbraakexperimenten die een toekomstig onkraakbaar quantuminternet dichterbij brengen. Hij demonstreerde hoe precaire elektronische quantumtoestanden voor langere tijd te behouden zijn, ontdekte hoe hij individuele spins van elektronen of atoomkernen onder controle kon houden, en ontwikkelde een nieuwe set gereedschappen om individuele quantumdeeltjes in vaste stoffen te controleren. Zijn aanpak leidde onder andere tot een opzienbarend experiment waarin hij deeltjes met elkaar wist te verstrengelen die meer dan een kilometer van elkaar verwijderd waren. Ook wist hij informatie te teleporteren van het ene deeltje naar het andere.
Fundamenteel onderzoek koppelen aan technologieontwikkeling
Hanson huldigt het principe dat fundamentele vragen leiden tot nieuwe ontdekkingen die leiden tot nieuwe toepassingen. Vanuit die visie was hij een van de initiatiefnemers van het onderzoeksinstituut QuTech, een samenwerking tussen de Technische Universiteit Delft en TNO die fundamenteel onderzoek koppelt aan technologieontwikkeling. Hanson heeft de ambitie om ‘s werelds eerste quantuminternet gebaseerd op verstrengeling te realiseren. Hiervoor heeft hij samenwerking gezocht met partners zoals de Amsterdam Internet Exchange en KPN.
In zijn relatief korte carrière heeft Hanson al meerdere prestigieuze prijzen gewonnen, zoals de Ammodo KNAW Award en de Huibregtsen Award for Excellence in Science and Society. Tevens was hij de jongste winnaar ooit van de John Stewart Bell prize, en is hij in 2019 gekozen tot lid van de KNAW. Hij weet succesvolle onderzoeksvelden te identificeren, daar mensen voor te motiveren en er fondsen voor te werven. Zo ontving hij Vidi- en Vici-financiering, een ERC Starting Grant en een ERC Consolidator Grant, en is hij als hoofdonderzoeker betrokken bij zowel een Europees Flagship programma als bij een NWO Zwaartekrachtprogramma.
Als autoriteit op het gebied van quantumwetenschap wordt Hanson vaak gevraagd als spreker of als expert, zowel voor wetenschappelijke doeleinden als voor een breder publiek. Hij is een begenadigd en enthousiast spreker en docent, die hecht aan voldoende persoonlijke aandacht voor zijn studenten. Vandaar dat hij ervoor kiest om de grootte van zijn onderzoeksgroep beperkt te houden. De jonge onderzoekers in zijn groep zijn dan ook bijzonder goed opgeleid, en zeer gewild bij toponderzoeksgroepen van over de hele wereld.
| 1976 | geboren op 20 november in Groningen |
| 1999 |
behaalt zijn bul in de technische natuurkunde aan de Rijksuniversiteit Groningen met afstudeeronderzoek bij Spinozawinnaar Bart van Wees |
| 2000 |
geselecteerd voor Japan Prizewinners Programma waarmee hij een jaar in Japan doorbrengt |
| 2005 |
promoveert cum laude op zijn onderzoek naar elektronenspins in kleine halfgeleiderstructuren aan de TU Delft in de groep van Spinozawinnaar Leo Kouwenhoven. Vertrekt later dat jaar naar de Verenigde Staten voor een tweejarige postdocpositie aan de University of California Santa Barbara bij David Awschalom |
|
2007
|
start eigen onderzoeksgroep als universitair docent en later universitair hoofddocent aan het Kavli Institute of Nanoscience van de Technische Universiteit Delft |
|
2010 |
verkozen tot lid van de Jonge Akademie |
| 2010 |
ontdekt nieuwe methode om quantumtoestanden te beschermen; opmaat voor doorbraken in de jaren erna in controle van individuele elektronenspins en atoomkernspins |
| 2012 |
benoemd tot Antoni van Leeuwenhoek Professor aan het Kavli Institute of Nanoscience van de Technische Universiteit Delft |
| 2013 |
demonstreert verstrengeling tussen twee deeltjes die zich drie meter uit elkaar bevinden. Dit experiment legt de basis voor de realisatie van een op verstrengeling gebaseerd quantuminternet |
| 2015 |
voert experiment uit waarin quantumeigenschappen over 1,3 kilometer gedeeld worden. Deze zogeheten loophole-free Bell test krijgt wereldwijd aandacht en wordt door zowel Nature als Science in de top 10 doorbraken van 2015 gekozen |
|
2015 |
wint Ammodo KNAW Award |
| 2016 |
wint Huijbregtsenprijs |
| 2016 |
benoemd tot wetenschappelijk directeur van QuTech, een mede door hem geïnitieerd gezamenlijk onderzoeksinstituut van de TU Delft en TNO |
| 2017 |
wint als jongste laureaat ooit de John Stewart Bell prize |
| 2018 |
verkozen tot lid van de Koninklijke Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen |
| 2018 |
demonstreert als eerste verstrengeling ‘on demand’ die lang genoeg in stand blijft om hem verder te kunnen sturen naar een volgend knooppunt in een quantumnetwerk |
| 2019 |
verkozen tot lid van de KNAW |
