‘Zelfs als het wel hun expertise is, zijn ze geen experts in wat de beste oplossing zou zijn. Neem bijvoorbeeld het klimaat, waarvoor veel wetenschappers nu in de bres springen: er zijn zoveel verschillende stappen van zoveel partijen nodig om iets te veranderen en alles hangt met elkaar samen. Weten wetenschappers hoe ze internationale onderhandelingen moeten voeren? Welke financiële consequenties er aan bepaald beleid zitten? En wat het beste voor ons allemaal zou zijn?’
Nee, natuurlijk. Daarom laten we kankeronderzoekers ook niet besluiten hoeveel geld er naar kankeronderzoek moet. In een democratisch systeem nemen de volksvertegenwoordigers de besluiten. Als je als wetenschapper je status gebruikt om je met die besluitvorming te bemoeien ben je arrogant en eigenlijk ook antidemocratisch bezig. Het is wel je taak om de maatschappij te informeren over de uitkomsten van je onderzoek, maar het is aan de politiek om daar consequenties aan te verbinden.’
‘Wat mij betreft moet er binnen de universiteiten meer aandacht voor dit thema komen. Tot nu toe gaan ethische discussies in de wetenschap vaak vooral over plagiaat en het correct citeren van bronnen. Maar hoe gaan we om met activistische wetenschappers? Daarover is nog helemaal geen consensus.’
Tekst: Bianca Looman
