‘Ik sloot me aan bij Scientists for Future, wetenschappers die onder anderen klimaatactivisten ondersteunen met wetenschappelijke kennis. Ik werd ook actief bij Scientist Rebellion, een zusterorganisatie van Extinction Rebellion. We zetten vreedzaam burgerlijk verzet in door bijvoorbeeld wetenschappelijke artikelen op de ramen van ministeries te plakken en de minister op te roepen om te stoppen met het geven van vergunningen voor nieuwe gasboringen.’
‘Als wetenschappers hebben we het voorrecht van kennis, maar dat komt ook met de plicht om te doen wat nodig is. We kunnen niet meer achter onze computer of in het lab blijven doen wat we altijd deden. Zoals Greta Thunberg zegt: “Als het huis in brand staat, blijf je niet binnen wachten op de brandweer.” Als academici al niet in actie komen, hoe kunnen we dan verwachten dat de rest van de maatschappij deze crisis wel serieus neemt?’
‘En ja, het actievoeren roept soms weerstand en ongemak op. Al ontvang ik ook veel steun. Het zou fijn zijn als actievoerende medewerkers en studenten openlijk steun van de universiteiten zouden krijgen. Sociologen leren ons dat voor grote maatschappelijke transities altijd een “radicale flank” van actievoerders nodig is. Wij zijn heel kritisch op welke acties de meeste impact hebben, maar dat NWO nu hierover schrijft en Trouw ons op de tweede plek van de duurzame top 100 heeft gezet, betekent dat we iets in beweging brengen. Dat is sowieso winst.’
Tekst: Bianca Looman
