Zmarł Jim Simons, który odmienił świat finansów

Jim Simons, syn bostońskiego kierownika fabryki obuwia, od wczesnych lat wykazywał pasję do matematyki, ignorując rady rodzinnego lekarza, który namawiał go, aby trzymał się z dala od tej dziedziny, ponieważ nie będzie w stanie się z niej utrzymać. Ostrzeżenie okazało się chybione.

Simons na poważnie rozkręcił swoją karierę jako profesor w Massachusetts Institute of Technology oraz na Uniwersytecie Harvarda. Był popularny wśród studentów. Pewnego roku rozbawił grupę studentów magisterskich, wyznając, że nie zna zbyt dobrze tematu — równań różniczkowych cząstkowych — ale uważał nauczanie tego kursu za dobrą okazję do nauki.

Później rozpoczął działalność z przyjaciółmi i eksperymentował z handlem na rynku finansowym. Przyjaciele i rodzina zauważyli w nim pragnienie bogactwa.

"Jim od młodego wieku rozumiał, że pieniądze to władza" — powiedziała Barbara Simons, jego pierwsza żona, w wywiadzie.

Podczas zimnej wojny, w 1964 roku, Simons dołączył do amerykańskiej organizacji wywiadowczej walczącej ze Związkiem Radzieckim. Z powodzeniem złamał rosyjski kod, ale został zwolniony, gdy publicznie zajął stanowisko przeciwko wojnie w Wietnamie, co zdenerwowało jego szefa, który opowiadał się za wojną.

Następnie Simons dołączył do Uniwersytetu Stony Brook w Long Island w stanie Nowy Jork, gdzie prowadził wydział matematyki. W wieku 37 lat zdobył najwyższe wyróżnienie w dziedzinie geometrii, cementując swoją reputację w świecie matematyki. Jego teoria Chern-Simons pozostaje jednym z najczęściej cytowanych artykułów matematycznych w minionym stuleciu.

Pożegnanie z akademią

W 1978 roku, w wieku 40 lat, Simons zaskoczył swoich kolegów, rezygnując z kariery akademickiej, aby spróbować swoich sił w finansach. Założył firmę inwestycyjną w ponurym centrum handlowym na Long Island, obok butiku z odzieżą damską i niedaleko pizzerii. W tamtym czasie wielu rywali było inwestorami "fundamentalnymi" — rozmawiali z menedżerami korporacyjnymi, analizowali bilanse i polegali na osądzie i intuicji, aby przewidzieć wzloty i upadki inwestycji.

Tam, gdzie inni widzieli chaos w wahaniach cen, Simons, który został przeszkolony w analizie dużych zbiorów danych, wyczuł, że rynki finansowe mają więcej struktury, niż przypuszczano.

"Rozwinąłem pogląd, że rynki nie są przypadkowe i w pewnym stopniu przewidywalne" — powiedział później w wywiadzie dla The Wall Street Journal. "Były statystyczne anomalie, które można było wykorzystać".

Simons postanowił zbudować zautomatyzowany system handlowy, który mógłby odkrywać ulotne i przeoczone wzorce w cenach. "Chcę modeli, jakie będą zarabiać pieniądze, gdy śpię" — powiedział przyjacielowi w tamtym czasie.