Czytaj też: Ranking największych firm rodzinnych na polskiej giełdzie. Porównujemy spółki najbogatszych biznesowych rodów

Odpowiedzialność za dorobek życia i lata ciężkiej pracy seniorów, za losy wieloletnich współpracowników oraz powodzenie całego biznesu w, delikatnie mówiąc, zmiennym otoczeniu gospodarczym oraz geopolitycznym. I choć w Polsce lata gospodarki centralnie sterowanej przerwały naturalną ciągłość biznesowych dynastii, próżno u nas szukać takich wielopokoleniowych rodów jak Agnelli we Włoszech (Fiat), Marsowie czy Waltonowie (Walmart) w USA i Hermesowie z Francji, to powoli także nad Wisłą odbudowuje się grupa sukcesorów oraz (uwaga!) coraz częściej – sprawnych sukcesorek.

Gdy dwa lata temu w opracowanym przez „Forbesa” badaniu firm rodzinnych zapytaliśmy przedstawicieli największych takich podmiotów w Polsce, czy mają plan na wypadek braku zainteresowania kolejnego pokolenia przejęciem biznesu, aż 48 proc. odpowiedziało: „nie”. Brak precyzyjnego planu nie zawsze jednak musi być złym rozwiązaniem: „Plan był inny, chcieliśmy przeprowadzić sukcesję zewnętrzną”, mówi nam Maria Florczuk z Forte; „Tata przez wiele lat odradzał mi zajmowanie się biznesem”, dodaje Monika Żyznowska, prezeska Mercatora. A jednak doskonale wykształcone, pracowite i utalentowane córki nie chcą się zajmować wyłącznie wydawaniem pieniędzy. Coraz częściej decydują się wziąć na swoje barki odpowiedzialność za cały rodzinny biznes. Niezależnie od branży. I my w „Forbesie” bardzo im kibicujemy!

Zobacz też: Sukcesja po polsku. Jak to wygląda w firmach rodzinnych