Boshra's Reviews > Evil Eye

یه خشمی هست که اسم نداره ولی من میلیون‌ها بار حسش کردم. وقتی که آدم‌ها شما رو کلیشه میبینن. مسیری که طی کردید و رفتارهایی که قراره از خودتون نشون بدید، عقایدتون، دغدغه‌هاتون، همه رو مثل چارچوب های یه قاب دور تا دورتون میکشن و شما روی توی همون پس زمینه ای میبینن که خودشون میخوان. بدون اینکه فرصت این رو بهتون بدن که تعریفی از خودتون ارائه بدین تصمیم میگیرن که شما رو میشناسن.
خشمی که ازش حرف میزنم اینجا سراغتون نمیاد. ناراحت میشید. سعی میکنید با تصوراتشون و کلیشه هایی که توی ذهنشون ازتون دارن مبارزه کنید و ثابت کنید که "من این نیستم". خشمی که ازش حرف میزنم وقتی سراغتون میاد که برای اولین بار متوجه میشید که پیش فرض هایی که ازتون داشتن درسته! همون چیزی هستید که با همه ی وجود میخواستید ثابت کنید نیستید. توی اون چارچوب هایی که دورتون کشیده بودن حبس بودید و این همه وقت میخواستید ثابت کنید آزادید!
به تصویر کشیدن این خشم و سرخوردگی بی نام و نشون از معدود موارد تحسین برانگیزش بود.
و به نظرم خود این کتاب هم از همین خشم رنج میبره. خیلی تلاش میکنه ثابت کنه که با کتاب قبلی عطاف رام متفاوته. ولی در نهایت همون قبلیه و چیز جدیدی برای ارائه نداره