Przejdź do zawartości

Zasada tolerancji ekologicznej Shelforda

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zasada Shelforda – sformułowana przez Ernesta Shelforda zasada mówiąca, iż zarówno zbyt niskie, jak i zbyt wysokie natężenie różnych czynników ekologicznych wpływa na organizmy ograniczająco. Możliwość bytowania organizmów określają dwie wartości, tzw. ekstrema działającego czynnika: minimum i maksimum. Zakres między minimum a maksimum nazywamy zakresem tolerancji. Ze względu na tolerancyjność wyróżnia się:

  • eurybionty – organizmy charakteryzujące się wysoką tolerancją względem danego czynnika środowiska;
  • stenobionty – organizmy charakteryzujące się niską tolerancją względem danego czynnika środowiska.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]