Przejdź do zawartości

Siergiej Sazonow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siergiej Sazonow
Серге́й Сазонов
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 lipca?/10 sierpnia 1860
gubernia riazańska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

24 grudnia 1929
Nicea, Francja

Minister spraw zagranicznych Imperium Rosyjskiego
Okres

od 8 listopada?/21 listopada 1910[1]
do 25 lipca?/7 sierpnia 1916

Poprzednik

Aleksandr Izwolski

Następca

Boris Stürmer

Odznaczenia
Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Królewski Serafinów (Szwecja) Krzyż Wielki Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Kawaler Orderu Królewskiego Wiktoriańskiego (MVO) Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Alberta (Saksonia) Wielka Wstęga Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia) Krzyż Wielki Orderu Orła Czerwonego (Prusy) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch) Krzyż Wielki Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego

Siergiej Dmitriewicz Sazonow, ros. Серге́й Дмитриевич Сазонов (ur. 29 lipca?/10 sierpnia 1860 w guberni riazańskiej, zm. 25 grudnia 1927 w Nicei) – minister spraw zagranicznych Imperium Rosyjskiego. W początkowym okresie I wojny światowej zarysował rosyjskie plany pokojowego ładu w Europie (tzw. plan Sazonowa) po klęsce Niemiec i Austro-Węgier. Za cel główny Rosji uważał rozbicie Austro-Węgier i okrojenie Niemiec, w taki sposób, aby uzyskać dla Rosji bezpieczną granicę zachodnią. W sprawie polskiej opowiadał się za stworzeniem autonomicznego państwa polskiego związanego nierozerwalnie z Rosją. Drugim strategicznym celem Rosji w opinii Sazonowa było zdobycie hegemonii na Bałkanach i rozbiór Imperium Osmańskiego, przy czym do Rosji miał być włączony Konstantynopol, wraz z cieśninami Bosfor i Dardanele oraz zachodnia Armenia.

Po przewrocie bolszewickim aktywny działacz antybolszewicki. W roku 1918 członek Komitetu Politycznego przy Głównodowodzącym Sił Zbrojnych Południa Rosji – gen. Antonie Denikinie. W roku 1919 minister spraw zagranicznych w rządzie Aleksandra Kołczaka, w tym charakterze uczestniczył nieformalnie w paryskiej konferencji pokojowej, a następnie reprezentował ugrupowania białogwardyjskie (Denikin, Piotr Wrangel) wobec Ententy w Paryżu. Po zakończeniu wojny domowej w Rosji pozostał na emigracji.

Zmarł w Nicei i tam też jest pochowany.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. p.o. ministra od 18 września 1910

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]