Przejdź do zawartości

Packard Executive

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Packard Executive
Ilustracja
Producent

Studebaker-Packard

Zaprezentowany

kwiecień 1956

Okres produkcji

1956

Miejsce produkcji

Stany Zjednoczone Detroit

Poprzednik

brak

Następca

brak

Dane techniczne
Segment

full-size car

Typy nadwozia

2-drzwiowy sedan
2-drzwiowy coupé

Silniki

V8, 5.768 cm³, 202 kW (275 KM)

Skrzynia biegów

automatyczna

Napęd

tylny

Długość

5456 mm[1]

Szerokość

1981 mm[1]

Wysokość

1595 mm[1]

Rozstaw osi

3099 mm[1]

Masa własna

1898 kg[1]

Zbiornik paliwa

75 l mm[1]

Liczba miejsc

6 mm[1]

Bagażnik

864 l[1]

Dane dodatkowe
Pokrewne

Packard Clipper

Konkurencja

Buick Roadmaster
DeSoto Fireflite
Oldsmobile 98

Packard Executive – samochód marki Packard produkowany w roku 1956, w ramach tzw. 56 serii aut tej marki. Wcześniej określenie "Executive" rezerwowano dla bogatszej wersji modelu Patrician. Miał ożywić segment aut wyższej klasy przedsiębiorstwa Studebaker-Packard w drugiej połowie lat 50.

Historia i opis

[edytuj | edytuj kod]

Model Executive wprowadzono w toku roku modelowego – w kwietniu 1956 roku, jako model mający wypełnić lukę między tańszą linią Clipper a droższymi i większymi modelami „starszej” (senior) linii Packarda, jak dwudrzwiowy hardtop 400 i sedan Patrician[2]. Nazwa Corporate Executive wcześniej była w latach 1953-54 użyta dla znacznie droższej ośmiomiejscowej limuzyny, odmiany modelu Patrician[3]. Konstrukcyjnie nowy samochód był oparty na modelu Clipper, z atrapą chłodnicy i ozdobami odpowiadającymi droższym modelom[2]. Samo nadwozie o nowoczesnej linii autorstwa stylisty Richarda Teague′a zostało wprowadzone w ubiegłorocznych modelach Packarda[4]. Jego głównym wyróżnikiem były błotniki przednie o poziomym przebiegu, ze spłaszczoną maską między nimi, kończące się „kapturami” osłaniającymi pojedyncze reflektory, a cały pas przedni, z atrapą chłodnicy był nachylony do przodu, co nadawało samochodowi agresywny wygląd[5]. Atrapa chłodnicy w 1956 roku była wykonana w formie kraty o dużych polach, na całą szerokość pasa przedniego, z łukowo wygiętą górną częścią[2]. Błotniki tylne zostały lekko podkreślone i kończyły się płetwami z pionowymi lampami na końcu[2]. Od „starszych” Packardów Executive różnił się brakiem pionowych ozdób na błotnikach tylnych[2].

Benzynowy silnik V8 OHV miał pojemność 5,8 l (352 cali sześciennych), wyposażony był w czterogardzielowy gaźnik i rozwijał moc 275 KM(brutto)[2][a]. Napęd przenoszony był na tylne koła za pośrednictwem automatycznej skrzyni biegów Ultramatic, a na zamówienie dostępna była 3-biegowa skrzynia manualna[2]. Opony miały rozmiar 7,60×15[2]. W wyposażeniu standardowym był zegar elektryczny i wspomaganie hamulców, natomiast pozostałe elementy wyposażenia, jak radio, klimatyzacja, elektrycznie podnoszone szyby i regulowane fotele oraz skórzana tapicerka, były dostępne za dopłatą[2].

Produkowane były dwie odmiany nadwoziowe: czterodrzwiowy sedan (kod 5672) i dwudrzwiowe hardtop coupé (kod 5677)[1]. Ceny bazowe wynosiły odpowiednio 3465 i 3560 dolarów[1]. Executive zaliczał się do wyższego średniego segmentu rynkowego, konkurując z samochodami takimi jak Buick Roadmaster, Oldsmobile 98 czy DeSoto Fireflite[1]. Wyprodukowano jedynie 2779 samochodów, w tym 1748 sedanów i 1031 coupé, co stanowiło niecałe 10% sprzedaży marki[1].

Na skutek słabnącej sprzedaży od kilku lat, przedsiębiorstwo Studebaker-Packard Corporation popadło w kłopoty finansowe i ostatecznie w czerwcu 1956 roku zaprzestało produkcji samochodów własnej konstrukcji Packarda w fabryce w Detroit, w tym modelu Executive[6]. W konsekwencji, był on ostatnim wprowadzonym do produkcji własnym modelem Packarda[2].

  1. W rzeczywistości moc w koniach parowych. Moc silników samochodów amerykańskich podawana była w przed 1972 rokiem jako moc „brutto” w koniach parowych (gross BHP) – moc liczona według późniejszych bardziej realnych zasad jako moc „netto” była niższa (J. "Kelly" Flory: American Cars, 1960–1972: Every Model, Year by Year. McFarland & Company, 2004, s. 864. (ang.)..

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l Flory 2008 ↓, s. 761.
  2. a b c d e f g h i j Flory 2008 ↓, s. 758-762.
  3. Flory 2008 ↓, s. 527-532, 606.
  4. Flory 2008 ↓, s. 622.
  5. Flory 2008 ↓, s. 679-680.
  6. Flory 2008 ↓, s. 700.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • J. "Kelly" Flory: American Cars, 1946–1959: Every Model, Year by Year. McFarland & Company, 2008. ISBN 978-0-7864-3229-5. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]