Przejdź do zawartości

Janusz Bieniak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Bieniak
Data i miejsce urodzenia

1 października 1927
Warszawa

Zawód, zajęcie

historyk, mediewista

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

profesor

Alma Mater

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Uczelnia

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej

Janusz Bieniak (ur. 1 października 1927 w Warszawie) – prof. dr hab., polski historyk (mediewista) specjalizujący się w tematyce dotyczącej historii Polski średniowiecznej oraz naukach pomocniczych historii, m.in. genealogii, heraldyce, dyplomatyce i źródłoznawstwie. Wykładowca Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Janusz Bieniak urodził się w Warszawie w rodzinie o tradycjach ziemiańskich, jednak całe życie związał z Toruniem. W roku 1946 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego w Toruniu, latach 1947–1951 studiował historię pod kierunkiem mediewisty profesora Bronisława Włodarskiego. W trakcie studiów uczęszczał też na wykłady profesora Henryka Elzenberga z filozofii starożytnej. W latach 1949–1958 pracował w Małym Seminarium OO Redemptorystów, jako nauczyciel historii, oraz w Muzeum Okręgowym w Toruniu. W marcu 1958 powrócił na toruńską uczelnię, przechodząc kolejne etapy kariery uniwersyteckiej (w 1960 r. obronił rozprawę doktorską, a w 1968 uzyskał stopień doktora habilitowanego w zakresie historii średniowiecznej oraz nauk pomocniczych historii), zwieńczone profesurą w 1982 roku. Od 1986 do przejścia na emeryturę (1998 r.) kierował Zakładem Nauk Pomocniczych Historii w Instytucie Historii i Archiwistyki UMK. Członek toruńskiego oddziału Klubu Inteligencji Katolickiej. W latach 1984–1985 był wicedyrektorem do spraw dydaktycznych w IHiA UMK. Członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa gen. Wojciechu Jaruzelskim (1986-1989). Przewodniczący Komisji Genealogii i Heraldyki Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Historycznego.

Bibliografia (wybór)[1]

[edytuj | edytuj kod]
  • Państwo Miecława: studium analityczne, Warszawa 1963
  • Wielkopolska, Kujawy, ziemie łęczycka i sieradzka wobec problemu zjednoczenia państwowego w latach 1300–1306, 1969
  • Formowanie się społeczeństwa stanowego (redakcja), Toruń 1974
  • Urzędnicy łęczyccy, sieradzcy i wieluńscy XIII-XV wieku: spisy, Wrocław 1985
  • Polskie rycerstwo średniowieczne: wybór pism, Kraków 2002
  • Polskie rycerstwo średniowieczne: suplement, Kraków 2005
  • Najstarsze kujawskie księgi ziemskie (1397-1408): kolejność i chronologia kart, Warszawa 2007

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Katalog Biblioteki Jagiellońskiej. bj.uj.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-04)]..

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]