Przejdź do zawartości

Falun Gong

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Symbol Falun Gong

Falun Gong (chiń. 法轮功; inna nazwa Falun Dafa, chiń. 法轮大法 – Wielkie Prawo Koła Praw) – chińska praktyka duchowa, która łączy medytację i ćwiczenia Qi Gong z filozofią moralną opartą na zasadach Prawdy (Zhen), Życzliwości (Shan) i Cierpliwości (Ren) (chiński:  真、善、忍).

Praktyka ta podkreśla moralność i kultywację cnoty oraz utożsamia się jako praktykę qigong szkoły Buddy, choć jej nauki również zawierają elementy tradycji taoistycznej. Poprzez kultywację moralności oraz praktykę medytacji i ćwiczeń, praktykujący Falun Dafa dążą do porzucenia przywiązań i, ostatecznie, osiągnięcia duchowego oświecenia.

Początki

[edytuj | edytuj kod]
Osoby praktykujące Falun Dafa w trakcie piątego ćwiczenia.

Falun Gong po raz pierwszy było publicznie nauczane w północno-wschodnich Chinach w 1992 roku przez Li Hongzhi. Ukazało się pod koniec chińskiego qigong boom – okresu popularności podobnych praktyk medytacyjnych i ćwiczeń oddechowych.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Falun Dafa wyróżnia się od innych szkół qigong brakiem opłat czy formalnego członkostwa, brakiem codziennych rytuałów, dużym naciskiem na moralność i teologiczną naturę jego nauki. Zachodni naukowcy określili Falun Gong jako dyscyplinę qiqong, ruch religijny, system kultywacyjny lub jako formę chińskiej religii.

Stanowisko chińskiego rządu

[edytuj | edytuj kod]

Pomimo że praktyka ta początkowo cieszyła się znacznym wsparciem ze strony chińskiego rządu, to pod koniec lat 90 XX w., Komunistyczna Partia Chin zaczęła postrzegać ją jako potencjalne zagrożenie w związku z jej popularnością, niezależnością od państwa i naukami duchowymi. W 1999 roku rząd określił liczbę praktykujących Falun Gong na 70 milionów[1]. Napięcia wzrosły w kwietniu 1999 roku, kiedy przeszło 10 000 praktykujących zebrało się na pokojowej manifestacji wzdłuż muru otaczającego Zhongnanhai, teren rezydencji najwyższych władz państwowych w Pekinie, aby żądać prawnego uznania i wolności od ingerencji państwa. Ta demonstracja jest uważana za katalizator późniejszych prześladowań.

Prześladowania

[edytuj | edytuj kod]
Poranne ćwiczenia Falun Gong w chińskim Kantonie

20 lipca 1999 roku, kierownictwo KPCh zapoczątkowało ogólnonarodowe represje i wieloaspektową propagandę w celu likwidacji Falun Dafa. Wszystkie strony internetowe nawiązujące do Falun Gong zostały zablokowane, zaś w październiku 1999 roku Falun Gong zostało ogłoszone jako „heretycka organizacja”, która zagraża stabilności społeczeństwa. Praktykujący Falun Gong w Chinach są przedmiotem wielu naruszeń praw człowieka: szacuje się, że setki tysięcy ludzi zostało bezpodstawnie uwięzionych[2], ponadto praktykujący są przedmiotem przymusowych prac, nadużyć psychiatrycznych, tortur i innych przymusowych metod zmian światopoglądu ze strony chińskich władz[3]. Począwszy od 2009 roku organizacje broniące praw człowieka szacują, że co najmniej 2000 praktykujących Falun Dafa zginęło w więzieniach[4]. Film Chińska cena życia zawiera zeznania kobiety, która pracowała w centrum pobrań narządów. Liczby zabitych to dziesiątki tysięcy, których mordowano w celu grabieży organów[5][6]. Od czasu gdy rozpoczęły się prześladowania, praktykujący Falun Gong stali się aktywni w bronieniu praw człowieka w Chinach.

Praktykowanie na świecie

[edytuj | edytuj kod]
Manifestacja Falun Dafa w Warszawie

Założyciel Falun Gong, Li Hongzhi, żyje w USA od roku 1996, zaś Falun Gong jest szeroko rozpowszechnione na całym świecie. Szacuje się, że w Chinach, pomimo prześladowań, dziesiątki milionów ludzi wciąż praktykuje Falun Dafa[7][8][9]. Poza Chinami Falun Dafa jest praktykowane w ponad 70 krajach w tym w Polsce[10][11].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Seth Faison, "In Beijing: A Roar of Silent Protestors", New York Times, 27 April 1999. Quote: "Buddhist Law, led by a qigong master named Li Hongzhi, claims to have more than 100 million followers. Even if that is an exaggeration, the government's estimate of 70 million practitioners represents a large group in a nation of 1.2 billion."
  2. Freedom House, The Politburo's Predicament: Confronting the Limitations of Communist Party Repression, January 2015
  3. Congressional-Executive commission on China, Annual Report 2008
  4. Andrew Jacobs. 'China Still Presses Crusade Against Falun Gong', New York Times, 27 April 2009.
  5. Ethan Gutmann (10 March 2011) "How many harvested?" revisited eastofethan.com
  6. Jay Nordlinger (25 August 2014) "Face The Slaughter: The Slaughter: Mass Killings, Organ Harvesting, and China’s Secret Solution to Its Dissident Problem, by Ethan Gutmann"National Review
  7. U.S. Department of State (26 October 2009) 2009 International Religious Freedom Report: China (includes Tibet, Hong Kong, Macau)
  8. Shanghai, By Malcolm Moore in. "Falun Gong 'growing' in China despite 10-year ban"Telegraph.co.uk. Retrieved 2016-03-15.
  9. Noakes and Ford, "Managing Political Opposition Groups in China: Explaining the Continuing Anti-Falun Gong Campaign", China Quarterly (2015) s. 672–673
  10. Falundafa.org, "Find your local contacts. Retrieved 5-21-2016.
  11. David Ownby, Falun Gong and the Future of China, p 126.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]