Przejdź do zawartości

Denez Prigent

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Denez Prigent podczas występu (2014)

Denez Prigent (ur. 17 lutego 1966[1] w Santec[2]) – francuski wokalista oraz pisarz[1]. Wykonuje utwory języku bretońskim, w stylistyce kan ha diskan i gwerz[1][2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Denez Prigent zainteresował się językiem bretońskim, dorastając w regionie, w którym jest on używany. Decyzję o śpiewaniu po bretońsku podjął po wysłuchaniu koncertu tria sióstr Goadec. Jego pierwszy występy miały miejsce podczas fest-noz. Kształcił się w zakresie sztuk plastycznych na Uniwersytecie w Rennes, gdzie uczył się również języka bretońskiego. Tamże poznał Stéphanie Pontfilly, swoją przyszłą żonę i menadżerkę[1].

W 1992 z sukcesem wystąpił z tradycyjnym repertuarem śpiewanym a cappella przez rockową publicznością na festiwalu Transmusicales w Rennes. W 1994 wystąpił podczas quebeckiego festiwalu Coup de Coeur Francophone, a rok później podczas festiwalu Euromúsica w Portugalii[1].

W 2018 na płycie DVD ukazał się film dokumentalny poświęcony śpiewakowi pt. Le chant magnétique[1].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Utwór Prigenta Gortoz a ran, nagrany wspólnie z Lisą Gerrard, został użyty w ścieżce dźwiękowej filmach Helikopter w ogniu (2001) i Les Seigneurs Oliviera Dahana (2012) oraz serialach Miasteczko South Park (2016), Hawaii Five-0 (2019) i Balthazar (2020). W 2011 ukazał się album Grety Bradman Grace zawierający jej nagranie Gortoz a ran. Wspólnie z Jamesem Diggerem stworzył muzykę do filmu dokumentalnego Le monde brodé de Pascal Jaouen Bernadette Bouvron (2020). We współpracy z Yvanem Cassarem skomponował utwory Migration i Au bout du monde, które zostały użyte w ścieżce dźwiękowej filmu dokumentalnego L'Odyssée de l'Espèce Jacquesa Malaterre[1].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

(źródło[1])

  • Ar gouriz koar (1993)
  • Me ’zalc’h ennon ur fulenn aour (1997, we współpracy z Arnaudem Rebotinim)
  • Irvi (2000)
  • Holl a-gevret (2002, album koncertowy nagrany z zespołem Bagad Roñsed-Mor de Locoal-Mendon na festiwalu Interceltique de Lorient)
  • Sarac’h (2003)
  • Ul liorzh vurzhudus - An enchanting garden (2015)
  • Mil hent -Mille Chemins (2019)
  • Denez Teknoz Projekt (2020, album koncertowy nagrany podczas Yaouan, popularnego fest-noz)
  • Stur an avel (2021)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Stéphanie Pontfilly, Biographie [online], Denezprigent.com, 2015 (fr.).
  2. a b Denez Prigent – Discography [online], Discogs.com (ang.).