Przejdź do zawartości

Caleb Cushing

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Caleb Cushing
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1800
Salisbury

Data i miejsce śmierci

2 stycznia 1889
Newburyport

ambasador w Hiszpanii
Okres

od maja 1874
do kwietnia 1877

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna
Partia Wigów
Partię Republikańska

Poprzednik

Daniel Sickles

Następca

James Russell Lowell

prokurator generalny USA
Okres

od marca 1853
do marca 1857

Poprzednik

John J. Crittenden

Następca

Jeremiah S. Black

Faksymile

Caleb Cushing (ur. 17 stycznia 1800 w Salisbury, zm. 2 stycznia 1889 w Newburyporcie) – amerykański polityk i dyplomata.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 17 stycznia 1800 roku w Salisbury[1]. Ukończył studia na Uniwersytecie Harvarda, a następnie studiował nauki prawne i został przyjęty do palestry[2]. W latach 1823–1829 i 1833–1835 zasiadał w legislaturze stanowej Massachusetts[2]. W 1834 został wybrany do Izby Reprezentantów, początkowo z ramienia antyjacksońskiego skrzydła Partii Demokratyczno-Republikańskiej, a następnie – Partii Wigów[2]. W 1842 roku nie ubiegał się o reelekcję, a rok później John Tyler mianował go posłem pełnomocnym w Chinach[1]. W trakcie kadencji negocjował traktat o żegludze i handlu z Japonią[1]. Po zakończeniu misji dyplomatycznej w 1845 roku, ponownie został członkiem legislatury stanowej. W czasie wojny z Meksykiem służył jako dowódca stanowego regimentu i dosłużył się stopnia generała brygady[2]. W 1847 i 1848 roku bezskutecznie ubiegał się o funkcję gubernatora Massachusetts[2]. W latach 50. XIX wieku zasiadał w legislaturze stanowej, pełnił funkcję burmistrza Newburyportu i sędziego stanowego Sądu Najwyższego[2]. W 1853 roku Franklin Pierce powołał go na stanowisko prokuratora generalnego, które piastował do końca kadencji prezydenckiej w roku 1857[1]. Widząc groźbę secesji, wsparł Partię Republikańską i Abrahama Lincolna[1]. Po wojnie secesyjnej Andrew Johnson mianował go komisarzem ds. kodyfikacji prawa federalnego[2]. Pod koniec lat 60. XIX wieku negocjował traktat o Przesmyku Panamskim[2]. W 1872 Ulysses Grant mianował go delegatem przed Trybunałem Arbitrażowym w Genewie, by rozstrzygnąć roszczenia Alabamy[1]. Dwa lata później otrzymał nominację do Sądu Najwyższego, jednak nie otrzymał aprobaty Senatu[2]. Został wówczas powołany na posłem pełnomocnym w Hiszpanii, którym pozostał do 1877 roku[1]. Zmarł 2 stycznia 1889 roku w Newburyporcie[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Caleb Cushing, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-05-01] (ang.).
  2. a b c d e f g h i Cushing, Caleb. Biographical Directory of the United States Congress. [dostęp 2018-05-01]. (ang.).