Bark (skala)

Bark (od nazwiska Heinrich Barkhausen) – skala wysokości dźwięku w modelu psychoakustycznym. 1 bark odpowiada 100 melom i obejmuje cały zakres częstotliwości znajdujących się w obszarze jednego z 24 tzw. pasm krytycznych: pasm częstotliwości akustycznych, w których odbiór jednego dźwięku zależy od obecności dźwięku innego^[1][2].

W celu przekształcenia częstotliwości w liczbę barków ${\displaystyle Bark}$ należy skorzystać ze wzoru (Zwicker(inne języki) i Terhardt(inne języki), 1980)^[3]:

${\displaystyle {\text{Bark}}=13\arctan(0{,}00076f)+3{,}5\arctan((f/7500)^{2})}$

lub z dobrym przybliżeniem (Traunmüller, 1990)^[4][3]:

${\displaystyle {\text{Bark}}=[(26{,}81f)/(1960+f)]-0{,}53\,}$

lub w przybliżeniu (Wang et al, 1992)^[3]:

${\displaystyle {\text{Bark}}=6\sinh ^{-1}(f/600)}$

Natomiast szerokość pasma krytycznego (w Hz) można określić ze wzoru^[5]:

${\displaystyle \Delta f_{k}=52548/(Bark^{2}-52{,}56*Bark+690{,}39)}$