What do you think?
Rate this book
Een maand in Managuay
Stef Beckers is student in Utrecht. Na een college Spaans doet zijn hoogleraar hem een wil hij misschien een maand in Managuay studeren? Managuay is de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika en een land waar alle clichés tot leven komen. Elke dag is het veertig graden, de tequila gaat in halveliterblikken over de toonbank en bij verkeersongelukken overlijden vooral overstekende lama's en mariachiorkesten. Maar Stef wil journalist worden en hoopt in Managuay op een Grote Primeur. Mooi zo, antwoordt de hoogleraar - zou hij dan een pakketje willen meenemen voor een vriend? Eenmaal in Zuid-Amerika belandt Stef in een web van intriges, bevolkt door besnorde militairen, maoïstische rebellen, gevluchte nazi's, een cynische correspondent en een lokale schone. Wie kan hij vertrouwen?
348 pages, Kindle Edition
Published February 29, 2024
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 9 of 9 reviews
March 25, 2024
Ja, wat dacht je.
March 29, 2024
Wat doe je met al je vakantiefoto's als je thuisgekomen bent van een lange reis? Journalist Roger Abrahams plakte ze niet in een fotoalbum, maar publiceerde ze op een website met grappige onderschriften. Zijn eigen reiservaringen vormde uiteindelijk de inspiratie voor het fictieve land Managuay, waar hij tot 2013 ook wekelijks in de Volkskrant over berichtte als speciaal correspondent. Meer dan tien jaar bleef het stil, maar in zijn debuutroman keert Abrahams terug naar deze laatste militaire dictatuur in Zuid-Amerika.
In Een maand in Managuay krijgt student Latijns-Amerika studies Stef de kans om een aantal weken op uitwisseling te gaan naar dit Zuid-Amerikaanse land. Naast het opdoen van buitenlandervaring wil hij zijn tijd daar vooral gebruiken om een journalistiek verhaal op het spoor te komen. Tijdens zijn voorbereidingen in Utrecht vat zijn hoogleraar vakkundig samen wat hem in dit gebied te wachten staat:
'Managuay is in wezen het minder geslaagde land van Latijns-Amerika. Het land waar alles mislukt. Nieuwe ontwikkelingen zijn altijd door de buren bedacht, waarna ze overwoeien naar Managuay, waar ze in handen van de lokale bevolking vervolgens ..." Hij wapperde met zijn hand, waardoor ik in gedachten zijn zin afrondde met de woorden: volledig werden verkloot.'
Juist door het situeren van zijn boek in een fictief land bewijst de auteur over een ontzettend groot fantasievermogen te beschikken. Zodra de hoofdpersoon aankomt, doen de beschrijvingen van de hoofdstad, inclusief het uitgaansleven en de inwoners, niet onder voor een aflevering van een reisprogramma. Door de tijd en ruimte die Abrahams in het boek besteed aan de setting, afgewisseld met absurdistische humor, ga je in het begin van het boek volledig mee in de avonturen die Stef al vanaf de eerste dag meemaakt. Wie wil er nu niet vliegen met Air Burito, naar een voetbalwedstrijd van FC Puta Madre of een markt bezoeken waar Juan en alleman zijn goederen uitstalt?
Deze lichte toon en evenveel absurditeiten blijven door het hele boek gehandhaafd, maar toch verandert de toon halverwege het verhaal. De hoofdpersoon krijgt door het afleveren van een pakketje van zijn hoogleraar te maken met het dictatoriale regime van het land. Doordat hij hierdoor een mogelijk interessant journalistiek verhaal op het spoor komt, wordt het boek een combinatie van een absurdistische roman en een true crimeverhaal. Deze vereniging van genres pakt niet altijd goed uit, omdat het naïeve gedrag van Stef de spanningsboog van het verhaal in de weg zit. Als een onnozele James Bond komt hij in de meest gevaarlijke situaties terecht, zoals een ontvoering door een rebellenleider naar de jungle van Managuay. Deze verhaallijn is duidelijk gebaseerd op eerdere politieke gebeurtenissen in de regio, maar de absurditeit wordt hierin te ver doorgevoerd als Stef samen met de rebellenleider een video van de 1-2-3 show van Rudi Carrell bekijkt. Het ergerlijke is dat het gedrag van de hoofdpersoon in deze doldwaze situaties op geen enkele manier te rijmen is met een normaal, weldenkend persoon. Tijdens de gevangenschap in de jungle lijkt hij bijvoorbeeld meer bezig met een mogelijk verhaal over de Managuayaanse Tanja Nijmeijer die hij daar ontmoet, dan dat hij stilstaat bij wat er nu eigenlijk om hem heen gebeurd.
Uiteindelijk wordt dit true crimeplot aan het einde van de roman in een vliegende vaart afgewikkeld. Pas wanneer dit subplot is afgerond, keert Abrahams weer terug naar de stijl waarin hij op zijn best is: de lezer op een geloofwaardige en luchtige stijl laten kennismaken met een totaal fictieve wereld. En juist wanneer er voor de personages niets op het spel staat, zijn de vele taalgrapjes wel op zijn plaats. Daarom gun je het Stef aan het einde van het boek vooral om het uitgaansleven van Managuay in te duiken op de klanken van de lokale sterren 50 Peso en Lil' Pequeña.
In Een maand in Managuay krijgt student Latijns-Amerika studies Stef de kans om een aantal weken op uitwisseling te gaan naar dit Zuid-Amerikaanse land. Naast het opdoen van buitenlandervaring wil hij zijn tijd daar vooral gebruiken om een journalistiek verhaal op het spoor te komen. Tijdens zijn voorbereidingen in Utrecht vat zijn hoogleraar vakkundig samen wat hem in dit gebied te wachten staat:
'Managuay is in wezen het minder geslaagde land van Latijns-Amerika. Het land waar alles mislukt. Nieuwe ontwikkelingen zijn altijd door de buren bedacht, waarna ze overwoeien naar Managuay, waar ze in handen van de lokale bevolking vervolgens ..." Hij wapperde met zijn hand, waardoor ik in gedachten zijn zin afrondde met de woorden: volledig werden verkloot.'
Juist door het situeren van zijn boek in een fictief land bewijst de auteur over een ontzettend groot fantasievermogen te beschikken. Zodra de hoofdpersoon aankomt, doen de beschrijvingen van de hoofdstad, inclusief het uitgaansleven en de inwoners, niet onder voor een aflevering van een reisprogramma. Door de tijd en ruimte die Abrahams in het boek besteed aan de setting, afgewisseld met absurdistische humor, ga je in het begin van het boek volledig mee in de avonturen die Stef al vanaf de eerste dag meemaakt. Wie wil er nu niet vliegen met Air Burito, naar een voetbalwedstrijd van FC Puta Madre of een markt bezoeken waar Juan en alleman zijn goederen uitstalt?
Deze lichte toon en evenveel absurditeiten blijven door het hele boek gehandhaafd, maar toch verandert de toon halverwege het verhaal. De hoofdpersoon krijgt door het afleveren van een pakketje van zijn hoogleraar te maken met het dictatoriale regime van het land. Doordat hij hierdoor een mogelijk interessant journalistiek verhaal op het spoor komt, wordt het boek een combinatie van een absurdistische roman en een true crimeverhaal. Deze vereniging van genres pakt niet altijd goed uit, omdat het naïeve gedrag van Stef de spanningsboog van het verhaal in de weg zit. Als een onnozele James Bond komt hij in de meest gevaarlijke situaties terecht, zoals een ontvoering door een rebellenleider naar de jungle van Managuay. Deze verhaallijn is duidelijk gebaseerd op eerdere politieke gebeurtenissen in de regio, maar de absurditeit wordt hierin te ver doorgevoerd als Stef samen met de rebellenleider een video van de 1-2-3 show van Rudi Carrell bekijkt. Het ergerlijke is dat het gedrag van de hoofdpersoon in deze doldwaze situaties op geen enkele manier te rijmen is met een normaal, weldenkend persoon. Tijdens de gevangenschap in de jungle lijkt hij bijvoorbeeld meer bezig met een mogelijk verhaal over de Managuayaanse Tanja Nijmeijer die hij daar ontmoet, dan dat hij stilstaat bij wat er nu eigenlijk om hem heen gebeurd.
Uiteindelijk wordt dit true crimeplot aan het einde van de roman in een vliegende vaart afgewikkeld. Pas wanneer dit subplot is afgerond, keert Abrahams weer terug naar de stijl waarin hij op zijn best is: de lezer op een geloofwaardige en luchtige stijl laten kennismaken met een totaal fictieve wereld. En juist wanneer er voor de personages niets op het spel staat, zijn de vele taalgrapjes wel op zijn plaats. Daarom gun je het Stef aan het einde van het boek vooral om het uitgaansleven van Managuay in te duiken op de klanken van de lokale sterren 50 Peso en Lil' Pequeña.
June 7, 2024
Dit was wild
May 22, 2024
Drie sterren, daar heb ik lang over moeten nadenken. Als rapportcijfer zou ik het een 3,5/5 geven en het plot heeft daar erg bij geholpen, anders was het op een 3 blijven steken.
Waarom?
Wel, het boek danst op de grens van realiteit en pure absurdistische onzin; interessant, dat is ook een goede term.
De manier waarop Managuay wordt neergezet doet inderdaad denken aan het oppervlakkige imago van Latijns-Amerikaanse landen en dan met name Centraal-Amerika en de tropische staten als Colombia en Venezuela; de gelijkenissen met Argentinië, Chili, Uruguay en Brazilië zijn erg laag, doordat de Managuayaanse cultuur simpelweg weinig gelijkenissen vertoont met de Europees georiënteerde cultuur van de vier hiervoor beschreven landen.
Hoewel zeer veel zaken erg stereotype zijn en daardoor voor een realist als ik nogal storend, wakkerde het verhaal wel Fernweh bij me op: God, ik wil erg graag weer op reis nu!
Voor een groot deel in het verhaal vond ik de personages redelijk oppervlakkig, maar in het plot bleek het verhaal zeer gelaagd in elkaar te zitten en ik vond het jammer dat dit pas zo laat (de laatste 15 pagina’s) duidelijk werd.
Abrahams kan zeer goed vertellen, zeer beeldend vooral en zijn fantasie is bewonderenswaardig.
Ik weet zeker dat deze auteur potentie heeft en dat hij zijn fantasiewereld perfect zou kunnen laten incorporeren met de werkelijkheid om zo tot zeer goede literatuur te komen.
Met dit werk is een balletje opgegooid en hoewel ik op sommige momenten echt dacht “wat ben ik in hemelsnaam aan het lezen”, kijk ik toch uit naar een volgend boek.
Al met al: 3,25
Waarom?
Wel, het boek danst op de grens van realiteit en pure absurdistische onzin; interessant, dat is ook een goede term.
De manier waarop Managuay wordt neergezet doet inderdaad denken aan het oppervlakkige imago van Latijns-Amerikaanse landen en dan met name Centraal-Amerika en de tropische staten als Colombia en Venezuela; de gelijkenissen met Argentinië, Chili, Uruguay en Brazilië zijn erg laag, doordat de Managuayaanse cultuur simpelweg weinig gelijkenissen vertoont met de Europees georiënteerde cultuur van de vier hiervoor beschreven landen.
Hoewel zeer veel zaken erg stereotype zijn en daardoor voor een realist als ik nogal storend, wakkerde het verhaal wel Fernweh bij me op: God, ik wil erg graag weer op reis nu!
Voor een groot deel in het verhaal vond ik de personages redelijk oppervlakkig, maar in het plot bleek het verhaal zeer gelaagd in elkaar te zitten en ik vond het jammer dat dit pas zo laat (de laatste 15 pagina’s) duidelijk werd.
Abrahams kan zeer goed vertellen, zeer beeldend vooral en zijn fantasie is bewonderenswaardig.
Ik weet zeker dat deze auteur potentie heeft en dat hij zijn fantasiewereld perfect zou kunnen laten incorporeren met de werkelijkheid om zo tot zeer goede literatuur te komen.
Met dit werk is een balletje opgegooid en hoewel ik op sommige momenten echt dacht “wat ben ik in hemelsnaam aan het lezen”, kijk ik toch uit naar een volgend boek.
Al met al: 3,25
June 4, 2024
Dit boek sprong er voor mij uit in de boekhandel en op de een of andere manier had ik zeer hoge verwachtingen. Die moet je sowieso niet hebben, dat blijkt maar weer eens - het boek viel een beetje tegen.
Met vlagen was het grappig, met andere vlagen bloed irritant. Dat er zulke naïeve mensen als Stef rondlopen, die je soms door elkaar wil schudden, bewijst dit boek maar weer eens.
Het idee van een fictief land is grappig en goed bedacht, maar verder raakte het op alle vlakken nét niet. Net niet hilarisch, net niet spannende true crime, net geen vakantie drang.
Met vlagen was het grappig, met andere vlagen bloed irritant. Dat er zulke naïeve mensen als Stef rondlopen, die je soms door elkaar wil schudden, bewijst dit boek maar weer eens.
Het idee van een fictief land is grappig en goed bedacht, maar verder raakte het op alle vlakken nét niet. Net niet hilarisch, net niet spannende true crime, net geen vakantie drang.
July 28, 2024
Rogier Abrahams heeft een bijzondere wereld geschapen voor deze roman. Ik heb het met erg veel plezier gelezen. Het deed me, zeker aan het begin, denken aan de nep reisgidsen uit de Jetlag travel guides serie (maar dan helaas net iets minder geslaagd). De afwikkeling van het plot in een schamele 20 paginas was licht teleurstellend en (ik begrijp, dit is lastig te zeggen bij een boek dat speelt in een compleet verzonnen land) wat ongeloofwaardig. Met name in het plot had net iets meer gezeten voor mijn gevoel.
March 29, 2024
Echt genoten van dit boek! Gaaf concept, spannend en super realistische wereld. Dat het verhaal zich in een fictief land afspeelde had ik in het begin ook niet door ;-)
Een boek wat ik in de winkel ook aan een heel breed publiek zal verkopen. Zeker ook voor de jeugd die voor Nederlands iets moet lezen, aanrader!
4-4,5 ster!
Een boek wat ik in de winkel ook aan een heel breed publiek zal verkopen. Zeker ook voor de jeugd die voor Nederlands iets moet lezen, aanrader!
4-4,5 ster!
March 21, 2024
Supercool boek! Over een verzonnen militaire dictatuur met alle clichés en gruwelen die je kan bedenken: ontvoeringen, grote primeuren, jungle, clubs, en een hoop drank. Erg goed bedacht met goede details en een goede verhaallijn waarin erg veel gebeurt.
May 19, 2024
Zoveel dat het magertjes wordt.
Displaying 1 - 9 of 9 reviews