What do you think?
Rate this book
Le Petit Nicolas #2
زنگ تفریح نیكولا كوچولو
زنگ تفریح نیکولا کوچولو دومین کتاب از مجموعه‌ی ماجراهای نیکولاست. این کتاب را بچه‌ها، پدرها و مادرها و پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها دست‌به‌دست می‌گردانند. نیکولا برای بچه‌ها تصویری است در آینه و برای بزرگ‌ترها یادآور روزهای خوش کودکی؛
نیکولا کوچولو کتابی است برای کودکان هفت ساله تا هفتادوهفت ساله؛
نیکولا کوچولو کتابی است برای کودکان هفت ساله تا هفتادوهفت ساله؛
124 pages, Paperback
First published January 1, 1961
About the author
René Goscinny
2,011 books1,182 followersRené Goscinny (1926 - 1977) was a French author, editor and humorist, who is best known for the comic book
Asterix
, which he created with illustrator Albert Uderzo, and for his work on the comic series Lucky Luke with Morris (considered the series' golden age).
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 163 reviews
July 25, 2024
A REALLY CUTE kids' book from France - from the creators of Asterix - now translated into English for our benefit! PERFECT for Middle Schoolers and early teens.
It's not a graphic novel like Asterix is, so it's great for encouraging literacy skills.
And Nicholas... Whatta riot that kid is.
He's polite, well-bred, (it's all set in a highly disciplined posh private day school) but Nicholas, 100% red-blooded healthy European kid that he is, always - Somehow - ends up in deep kaka with the staff, like Old Spuds.
OR with the IronWilled Principal himself!
Did you ever see that award-winning flick, Les Choristes?
The principal in it has one prescription for any sort of fracas: it's just, "action, reaction!" After each misdeed swift and 'appropriate' remedial discipline must follow.
Just like in the story 'Alex is Expelled:' Young Alex, jam sandwich in hand, is the target of a vicious game of Dodge Ball... the medicine ball aimed at him he dodges, but then he drops his jam sandwich Face Down on the gym floor.
Old Spuds slips and falls on it, and Alex cusses Spuds loudly for destroying his sandwich. So the action/ reaction is? Alex is peremptorily expelled.
But all's well that ends well - here - and in all the Nicholas stories! Alex gets out of the punishment, by using his brains.
So the book is, overall, quite good.
The stories are all zany, as the kids like them -
But the bottom line at the end of each is...
Teaching kids to Master themselves, in order to Discover Real Maturity.
It's not a graphic novel like Asterix is, so it's great for encouraging literacy skills.
And Nicholas... Whatta riot that kid is.
He's polite, well-bred, (it's all set in a highly disciplined posh private day school) but Nicholas, 100% red-blooded healthy European kid that he is, always - Somehow - ends up in deep kaka with the staff, like Old Spuds.
OR with the IronWilled Principal himself!
Did you ever see that award-winning flick, Les Choristes?
The principal in it has one prescription for any sort of fracas: it's just, "action, reaction!" After each misdeed swift and 'appropriate' remedial discipline must follow.
Just like in the story 'Alex is Expelled:' Young Alex, jam sandwich in hand, is the target of a vicious game of Dodge Ball... the medicine ball aimed at him he dodges, but then he drops his jam sandwich Face Down on the gym floor.
Old Spuds slips and falls on it, and Alex cusses Spuds loudly for destroying his sandwich. So the action/ reaction is? Alex is peremptorily expelled.
But all's well that ends well - here - and in all the Nicholas stories! Alex gets out of the punishment, by using his brains.
So the book is, overall, quite good.
The stories are all zany, as the kids like them -
But the bottom line at the end of each is...
Teaching kids to Master themselves, in order to Discover Real Maturity.
July 1, 2017
Les Récrés du Petit Nicolass (Le Petit Nicolas #2) = The play Time of little Nicolas, Jean-Jacques Sempé
عنوانها: زنگ تفریح نیكولا كوچولو؛ نیكولا كوچولو و زنگ تفریح؛ نویسنده: سامپه؛ گوسینی؛ تاریخ نخستین خوانش: ماه فوریه سال 2007 میلادی
عنوان: زنگ تفریح نیكولا كوچولو ؛ نویسنده: سامپه؛ گوسینی؛ مترجم: حامد هاشمی؛ تهران، سروش، 1376؛ در 124 ص؛
عنوان: زنگ تفریح نیكولا كوچولو ؛ نویسنده: سامپه؛ گوسینی؛ مترجم: امیرحسین مهدی زاده؛ تهران، شهر کتاب - هرمس، 1378؛ در 124 ص؛ شابک: 9646641393؛ چاپ یازدهم 1390؛
عنوانها: زنگ تفریح نیكولا كوچولو؛ نیكولا كوچولو و زنگ تفریح؛ نویسنده: سامپه؛ گوسینی؛ تاریخ نخستین خوانش: ماه فوریه سال 2007 میلادی
عنوان: زنگ تفریح نیكولا كوچولو ؛ نویسنده: سامپه؛ گوسینی؛ مترجم: حامد هاشمی؛ تهران، سروش، 1376؛ در 124 ص؛
عنوان: زنگ تفریح نیكولا كوچولو ؛ نویسنده: سامپه؛ گوسینی؛ مترجم: امیرحسین مهدی زاده؛ تهران، شهر کتاب - هرمس، 1378؛ در 124 ص؛ شابک: 9646641393؛ چاپ یازدهم 1390؛
March 2, 2020
من آن داستان‌هایی را دوست دارم که در مورد ماجراهای اسباب‌بازی جدید یکی از بچه‌ها نیست. بلکه آن‌هایی که در مورد خود زندگی دوستان نیکولا و خانواده‌هاشان هست - و نیمه‌ی دوم کتاب همه‌اش این‌طور بود. مثل داستان فوتبال دو تا مدرسه در زمین بایر که منجر می‌شه به رقابت پدرها و آن کارتون محشر سمپه که پدرها عین پسرهایشان هستند، پدر آنیان عینک زده و پدر آلسست دارد می‌لمباند. یا دیوانه‌بازی بچه‌ها در اتاق معاینه‌ی دکتر. شخصیت‌ها چقدر پخته‌اند و توپر.
October 2, 2016
Có những ngày, vì học quân sự quá chán, lại thêm có một nhà sách to to kế bên sân học nữa, nên cô gái đã đọc được hàng chục cuốn sách trong 1 tháng học quân sự ý, và GIỜ RA CHƠI CỦA NHÓC NICOLAS là một trong số ý. Mình đọc lâu lắm rồi, nên cũng chẳng nhớ nổi nội dung nữa. Mà đại loại là quyển này cũng dễ thương ý, mỏng xíu xíu hà. Ai mà lâu lâu muốn trở về tuổi thơ thì đọc Nicolas hợp lắm ý :D
October 19, 2015
ساده‌دلی نیکولا رو پونزدهه (از ده.)
September 11, 2020
Ένιωσα μεγάλη χαρά όταν έμαθα ότι οι εκδόσεις Πατάκη θα επανακυκλοφορούσαν μια αγαπημένη σειρά βιβλίων που ως παιδί μου χάρισε απίθανες στιγμές γέλιου, μου γνώρισε έναν συμπαθητικό ήρωα στον οποίο ήθελα να μοιάσω και που έγινε φίλος μου. Κάθε φορά που άνοιγα το βιβλίο εκείνος έβγαινε από τις σελίδες του, κάθονταν δίπλα μου και γελάγαμε παρέα με τις σκανταλιές του. Έπαψε να με συντροφεύει όταν τα τρία βιβλία του Μικρού Νικόλα που υπήρχαν στο πατρικό μου δεν ξανακατέβηκαν από τη βιβλιοθήκη. Όλες αυτές λοιπόν οι ευχάριστες αναμνήσεις από μια εποχή αθωότητας με περικύκλωσαν τη στιγμή που είδα στα ράφια του βιβλιοπωλείου το πρώτο βιβλίο της σειράς. Αποφάσισα να περιμένω την έκδοση και των πέντε βιβλίων ώστε να τα διαβ��σω το ένα μετά το άλλο γιατί είχα ανάγκη να γυρίσω για λίγο πίσω στο παρελθόν, να ξαναθυμηθώ όμορφες στιγμές και να δω αν ο φανταστικός λογοτεχνικός μου φίλος αυτό το γλυκύτατο χαμογελαστό ανθρωπάκι, ο απίθανος και μοναδικός Νικόλας θα ξεπεταχτεί από τις σελίδες και θα μου κάνει και πάλι συντροφιά. Και ο μικρός σκανδαλιάρης φίλος μου δεν με απογοήτευσε αφού με συνόδευσε στην ανάγνωση του πρώτου βιβλίου της σειράς που έχει το όνομα του. Και πέρασα καλά! Γέλασα με την ψυχή μου, υπήρχαν φορές που άφηνα το βιβλίο κάτω και γέλαγα για δύο τρία λεπτά με τις περιπέτειες του. Και αυτή τη φορά εκτίμησα περισσότερο και τη δουλειά του Sempé. Στο παρελθόν η προσοχή μου όλη ήταν στραμμένη στις αστείες στιγμές που ζούσε ο μικρός ήρωας τώρα όμως υπήρχαν φορές που τελείωνα το κεφάλαιο και δεν προχωρούσα αμέσως στο επόμενο. Γύριζα πίσω και χάιδευα τα σκίτσα ενώ παρατηρούσα με θαυμασμό την κάθε λεπτομέρεια σε αυτά και θαύμαζα το ταλέντο του δημιουργού τους.. Και με το που ολοκλήρωσα το πρώτο βιβλίο έπιασα στα χέρια μου το δεύτερο. Ο τίτλος του είναι: Ο μικρός Νικόλας διασκεδάζει και στο εξώφυλλο αυτή τη φορά δεν έχουμε μόνο τον μικρό κατεργάρη ήρωα. Σε αυτό εδώ έχει και παρέα. Μαζί του είναι ο κολλητός του, ο καλύτερος του φίλος, αυτός με τον οποίο κάθονται μαζί στο θρανίο και έχει τα χέρια του πάντα λιγδιασμένα αφού δεν σταματά να τρώει. Τρώει το πρωί όταν ξυπνά, συνεχίζει μετά στο σχολείο, τρώει στα διαλείμματα, τρώει κατά τη διάρκεια του μαθήματος καμιά σοκολάτα για να μην του πέσει το ζάχαρο γενικότερα η αληθινή αγάπη της ζωής του είναι το φαγητό! Νομίζω όλοι οι φαν του Μικρού Νικόλα έχετε καταλάβει για ποιόν μιλάω. Στο εξώφυλλο του δεύτερου βιβλίου της σειράς βλέπουμε τον Νικόλα να φορά μια παράξενη μεγάλη μύτη στη θέση της δικής του και τον κολλητό του τον Αλσέστ να πέφτει κάτω από τα γέλια με το θέαμα και δικαίως θα έλεγα αφού η εικόνα είναι για γέλια και για κλάματα. Ο Αλσέστ δεν κρατά φαγητό αφού η εικόνα του κολλητού του τον έκανε προφανώς έστω και για λίγο να ξεχάσει την αγάπη της ζωής του. Είναι ένα αστείο εξώφυλλο που θα τραβήξει την προσοχή των μικρών ηλικιών στις οποίες κατά κύριο λόγο απευθύνεται το βιβλίο. Αν ήμουν στο δημοτικό και το έβλεπα στο ράφι του βιβλιοπωλείου θα σταματούσα, θα το έπαιρνα στα χέρια μου, θα το ξεφύλλιζα και τα σκίτσα σε συνδυασμό με το έντονο πορτοκαλί χρώμα και τα μικρά κεφάλαια θα με έκαναν να ζητήσω από του γονείς μου να μου το αγοράσουν. Θα ήθελα να δω γιατί ο χοντρούλης γελά με το άλλο παιδάκι, γιατί εκείνο έχει αυτή τη γελοία μύτη στο πρόσωπο του και αυτή την περήφανη στάση όταν ο άλλος τον κοροϊδεύει και θα ήθελα να δω με την ησυχία μου και τα άλλα σκίτσα που υπάρχουν στις σελίδες του. Κατά τη γνώμη μου το εξώφυλλο εξυπηρετεί το σκοπό για τον οποίο έχει φτιαχτεί, είναι αρκετά πετυχημένο ενώ η επιμέλεια του βιβλίου, το καλό χαρτί και η τιμή του βοηθούν ώστε να βάλει ο κόσμος το χέρι στην τσέπη.. Και καλά θα κάνει να το βάλει γιατί μπορεί να μην με ενθουσίασε στο βαθμό που το έκανε το πρώτο και μπορεί να μην ευχαριστήθηκα τόσο πολύ τις περιπέτειες του μικρού μου φίλου αυτή τη φορά αλλά η γραφή, τα σκίτσα και τα κρυφά μηνύματα για την οικογένεια και τη φιλία που υπάρχουν πίσω από τις σκανδαλιές του οχτάχρονου μικρού αξίζουν την αγορά του και τη θέση του στις βιβλιοθήκες των σπιτιών όλου του κόσμου…
Ο μικρός Νικόλας διασκεδάζει έχει 150 σελίδες στις οποίες ο αναγνώστης θα διαβάσει 17 ιστορίες που αφορούν την καθημερινότητα του μέσα από τα δικά του έξυπνα αλλά αθώα μάτια και στο τέλος θα μάθει για τα σχολικά χρόνια των Goscinny και Sempé και για το τί είδους μαθητές ήταν -έμεινα με το στόμα ανοιχτό διαβάζοντας για τα παιδικά χρόνια του Sempé και στο μυαλό μου ακούστηκε έντονα η φράση ''οι σπουδές και το πανεπιστήμιο δεν είναι τα πάντα και δεν καθορίζουν το επιτυχημένο μέλλον ενός ανθρώπου'' ενώ ταυτίστηκα με τη φράση του Goscinny ''Κοροϊδεύω χωρίς τύψεις τους καλούς μαθητές, γιατί ήμουν ο πρώτος στην τάξη. Κι όμως, κατά τη γνώμη μου, οι μελετηροί τύπου Ανιάν θα ζοριστούν περισσότερο από τους άλλους για να πετύχουν στη ζωή τους''. Σας ορκίζομαι ότι άφησα το βιβλίο στην άκρη και άρχισα να χειροκροτώ γιατί αυτό ακριβώς πιστεύω και εγώ. Στην καθημερινότητα μου έχω δει τη φράση αυτή να εκπληρώνεται ουκ ολίγες φορές. Οι σχολικές και παιδικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο σε συγκινούν αφού βλέπεις μια εποχή τόσο διαφορετική από τη δική μας. Μια εποχή που όσο δύσκολη κι αν ήταν θα ήθελες αν όχι να τη ζού��ες και εσύ τουλάχιστον να υπήρχε τρόπος να ταξιδέψεις για λίγο σε εκείνα τα χρόνια και να τα γνωρίσεις σαν ένας απλός παρατηρητής.- ενώ το βιβλίο ολοκληρώνεται με τις βιογραφίες των δημιουργών. Αν κάποιος έχει χρόνο και όρεξη για διάβασμα άνετα θα το ολοκληρώσει σε μία μόνο μέρα.. Στην κριτική για το πρώτο μέρος ανέφερα τους τίτλους των ιστοριών και το θέμα τους. Το ίδιο θα κάνω και εδώ και το ίδιο θα κάνω και στις υπόλοιπες κριτικές μου ��φού έχω αποφασίσει να γράψω τη γνώμη μου για όλα τα βιβλία της σειράς.. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τις 17 νέες περιπέτειες του Νικόλα και το πώς διασκεδάζει στην καθημερινότητά του.
1. Ο Αλσέστ πήρε αποβολή: Η πρώτη ιστορία αφορά τον κολλητό φίλο του ήρωα μας το παιδί εκείνο που ξυπνά και κοιμάται έχοντας μόνο μία λέξη στο στόμα: φαγητό. Τον μικρό χοντρούλη ο οποίος δεν συμμετέχει στους τσακωμούς αφού φοβάται μην του πέσει το φαΐ και τότε θα γίνει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. Τί έγινε όμως τώρα και πήρε αποβολή;; Τι ήταν αυτό που τον εξόργισε τόσο;; Τί μπορεί να βγάλει εκτός εαυτού τον Αλσέστ;; Η αιτία έχει όνομα και αποτελείται από δύο λέξεις: το φαγητό! Μια ξεκαρδιστική ιστορία η οποία σε βάζει με το δεξί στο βιβλίο και θέλεις να συνεχίσεις παρακάτω..
2. Η μύτη του θείου Ευγένιου: η ιστορία αυτή συνδέεται με το εξώφυλλο και αποκαλύπτει στον αναγνώστη πού βρήκε ο Νικόλας την παράξενη γελοία μύτη, γιατί τη φ��ρά με τόση περηφάνια και γιατί ο Άλσεστ έχει πέσει κάτω από τα γέλια. Δεν ξετρελάθηκα, περίμενα κάτι καλύτερο με έξυπνο χιούμορ..
3. Το ρόλοι: Στην αρχή του βιβλίου ο Νικόλας περιγράφει τα άτομα που τον περιτριγυρίζουν. Για τη γιαγιά του λοιπόν λέει ''πολύ καλή. Μου κάνει πολλά δώρα και ξεκαρδίζεται με ό, τι λέω''. Στο πρώτο βιβλίο η γιαγιά δεν εμφανίστηκε και έτσι δεν είδαμε στην πράξη κατά πόσο ίσχυαν τα λόγια αυτά. Εδώ αυτό αλλάζει και η αρχή γίνεται με το κεφάλαιο αυτό αφού ο Νικόλας δέχεται ένα δώρο από την αγαπημένη του γιαγιά που είναι η μητέρα της μαμάς του και την οποία ο πατέρας του δεν συμπαθεί αλλά προσπαθεί να μην το δείχνει γιατί η μαμά τον κοιτά αγριεμένη. Η γιαγιά λοιπόν του στέλνει ένα ρόλοι και ο μικρός ενθουσιάζεται τόσο που δεν σταματά να το κοιτά και να μιλά για αυτό. Και τελικά αυτό το μικρό απλό και ωραίο δώρο τον μπλέκει σε μπελάδες και κρατά ξάγρυπνο τον πατέρα του! Μια ευχάριστη ιστορία, μου χάρισε λίγα χαμόγελα αλλά και πάλι δεν με ικανοποίησε όσο θα ήθελα.
4. Βγάζουμε εφημερίδα: Η νονά του Μεξάν -αλήθεια γιατί αυτός ο μικρός δεν υπάρχει στην πρώτη σελίδα εκεί που ο Νικόλας μιλά για τους χαρακτήρες;; Ο Μεξάν είναι φίλος του, είναι μέλος της παρέας και σε επόμενο βιβλίο υπάρχει κεφάλαιο αφιερωμένο σε αυτόν αλλά για κάποιο λόγο που δεν ξέρω δεν περιλαμβάνεται στους βασικούς χαρακτήρες.. Γιατί;; Πάντα το είχα απορία αυτό.-του κάνει δώρο ένα τυπογραφείο και εκείνος με περηφάνια το πάει στο σχολειό να το δείξει στους φίλους του. Και τα παιδιά αποφασίζουν να βγάλουν εφημερίδα! Όλα καλά μέχρι εδώ μόνο που ο ανταγωνισμός για το ποιος θα γράψει τί τα οδηγεί στην αγαπημένη τους ασχολία. Πλακώνονται στην αυλή με τον επιστάτη να τρέχει να τα χωρίσει. Τί θα γίνει τελικά;; Θα βγει η εφημερίδα;; Με αυτή την ιστορία άρχισα να καταλαβαίνω ότι η επανάληψη σκηνών όπου τα παιδιά τσακώνονται στην αυλή, φωνάζει το ένα το άλλο, βαρά το ένα το άλλο και μετά ο επιστάτης τα χωρίζει και τους φωνάζει είχε αρχίσει να με κουράζει. Και ήταν η πρώτη φορά που η βία μεταξύ των παιδιών άρχισε να με ενοχλεί. Τα μικρά παιδιά τσακώνονται συχνά δεν αντιλέγω δεν μιλάμε εδώ για βία που μπορεί να οδηγήσει στο νοσοκομείο ή για bullying -για όνομα του Θεού δεν πάει εκεί η ιστορία και δεν έχουν τέτοια πρόθεση οι δημιουργοί της- αλλά το να το βλέπεις αυτό σχεδόν σε κάθε ιστορία καταντά κουραστικό, ενοχλητικό και βαρετό..
5. Το ροζ βάζο: Η πρώτη ιστορία που με έκανε να αφήσω κάτω το βιβλίο και να γελάσω με την ψυχή μου. Μου θύμισε στιγμές που έζησα στο πρώτο βιβλίο της σειράς. Ένα βάζο που αγαπά ο μπαμπάς και η μανία του Νικόλα να μην ακούει τη μαμά του και να παίζει εκεί που δεν πρέπει σε συνδυασμό με το αναπάντεχο ειρωνικό και ανατρεπτικό φινάλε με έκαναν να κρατώ την κοιλιά μου από τα γέλια. Αγαπώ την παρέα του Νικόλα αλλά νομίζω πώς πιο πολύ αγαπώ τους γονείς του!
6. Στο διάλειμμα θα σου δείξω εγώ: Μία ακόμα ξεκαρδιστική ιστορία με ένα αρκετά καλό τέλος. Ζοφρουά και Νικόλας διαφωνούν αλλά δεν προλαβαίνουν να πλακωθούν γιατί το κουδούνι χτυπά και πρέπει να γυρίσουν στην τάξη. Αποφασίζουν στο διάλειμμα να πλακωθούν ώστε να δείξει ο ένας στον άλλο ότι αυτός έχει δίκιο. Οι συμμαθητές τους άλλο που δεν θέλουν να δουν τον τσακωμό αυτό. Το διάλειμμα έρχεται αλλά τελικά δεν είναι ο Νικόλας και ο Ζοφρουά το ζευγάρι που τρέχει να χωρίσει ο επιστάτης. Η δεύτερη στη σειρά διασκεδαστική ιστορία και με αυτή είχα αρχίσει να σκέφτομαι ότι επιστρέφουν οι παλιές καλές περιπέτειες του Νικόλα..
7. Ο Κινγκ: Το έκτο κεφάλαιο με έκανε να ελπίζω ότι από εδώ και πέρα θα διάβαζα έξυπνες χιουμοριστικές διδακτικές ιστορίες αλλά το έβδομο με κατέβασε με άγαρμπο τρόπο από το συννεφάκι μου. Τα παιδιά παίζουν με τους γυρίνους στο σιντριβάνι ενός πάρκου της πόλης και εγώ χασμουριόμουν από βαρεμάρα με τα όσα διάβαζα. Αυτό που έσωσε στα μάτια μου την ιστορία αυτή ήταν τα εξαιρετικά σκίτσα του Sempé.
8. Η φωτογραφική μηχανή: Η γιαγιά του Νικόλα και τα δώρα της επιστρέφουν και πάλι. Μετά το ρολόι σειρά έχει μια φωτογραφική μηχανή. Ο μικρός ενθουσιάζεται, η μητέρα χαίρεται ενώ ο πατέρας ξέρει πως μόνο μπελάδες θα τους φέρει. Ποιος από τους τρεις θα έχει τελικά δίκιο;; Με εξαίρεση το καλό φινάλε όλο το υπόλοιπο πέρασε και δεν ακούμπησε..
9.10.11: Το ποδόσφαιρο. Πρώτο Ημίχρονο. Δεύτερο ημίχρονο: Μέχρι τώρα το κάθε κεφαλαίο ήταν αυτοτελές. Ο μικρός Νικόλας διηγούνταν μια ιστορία με εκείνον ως πρωταγωνιστή ή απλό θεατή η οποία είχε αρχή μέση και τέλος. Για να ανατραπεί αυτό με τα τρία αυτά κεφάλαια που θα έλεγε κανείς ότι είναι μια μικρή τριλογία αφού έχουν το ίδιο θέμα. Γυρίζουν γύρω από την αγαπημένη ασχολία των παιδιών και το πόσο διαφορετικά βλέπουν τον ανταγωνισμό μικροί και μεγάλοι. Τα τρία αυτά κεφάλαια είναι τα πιο αγαπημένα μου, αυτά για τα οποία άξιζε να διαβάσω το βιβλίο, αυτά που θα θυμάμαι κάθε φορά που θα το κοιτώ. Τα παιδιά πάνε στην αλάνα να παίξουν ποδόσφαιρο. Αυτή η αγαπημένη ασχολία θα μετατραπεί ξαφνικά από ένα απλό απογευματινό παιχνίδι για να περάσεις καλά και να διασκεδάσεις σε ένα παιχνίδι ανταγωνισμού για το ποιος είναι καλύτερος και ανώτερος. Το ποδόσφαιρο θα ξεκινήσει με τους μικρούς να συμμετέχουν σε αυτό και θα τελειώσει με τους μπαμπάδες τους να έχουν πάρει τα ηνία και τα παιδιά να εγκαταλείπουν την αλάνα αφού πλέον τίποτα από όσα συμβαίνουν εκεί δεν έχει πλάκα. Η αθωότητα και η αγνότητα, η παιδική ηλικία και η διασκέδαση έρχονται αντιμέτωπες με το ρεαλισμό, τον ανταγωνισμό και την ενήλικη ζωή. Οι αντιθέσεις μεταξύ των παιδιών και των ενηλίκων και της διαφορετικής ματιάς με την οποία βλέπουν ένα απλό παιχνίδι ποδοσφαίρου είναι έντονες και πιο πολύ θλίψη σου προκαλούν παρά γέλιο. Θλίψη γιατί τα παιδιά σε αυτό το κεφάλαιο, αυτά που οι περισσότεροι χαρακτηρίζουν ανώριμα, αποδεικνύονται πιο ώριμα από τους μεγάλους και αυτούς που έχουν αναλάβει να τα μεγαλώσουν σωστά και να τα κάνουν υπεύθυνα άτομα. Το μάθημα στο τέλος ο αναγνώστης το παίρνει από τα παιδιά και τη δική τους συμπεριφορά και όχι από τους ενήλικες. Τα αγάπησα τα τρία αυτά κεφάλαια και δεν ντρέπομαι να σας πω ότι τα διάβασα άλλες δύο φορές. Και μέσα από αυτά ο θαυμασμός και η εκτίμηση μου για τους Goscinny και Sempé αυξήθηκε ακόμα περισσότερο. Μπορεί να έδωσα τρία αστεράκια στο βιβλίο συνολικά αλλά η μικρή αυτή τριλογία είναι ένα μικρό διαμαντάκι που πρέπει να διαβαστεί…
12. Η επίσκεψη στο μουσείο: Μετά τα εξαιρετικά τρία προηγούμενα κεφάλαια έρχεται αυτό εδώ που είναι μέτριο προς κακό. Η τάξη του Νικόλα πάει βόλτα στο μουσείο αλλά μόνο τους πίνακες δεν παρακολουθούν οι μικροί μαθητές. Και πάλι η επανάληψη σκηνών όπου τσακώνονται με κούρασε..
13. Η παρέλαση: Στη γειτονιά που βρίσκεται το σχολείο του Νικόλα θα γίνουν τα αποκαλυπτήρια ενός αγάλματος και οι τάξεις του σχολείου θα παρελάσουν. Και μέσα σε αυτές θα είναι και εκείνη του Νικόλα. Χαρές και πανηγύρια λοιπόν από τα παιδιά για την τιμή αυτή τα πράματα όμως δεν πάνε όπως θα ήθελαν αφού οι διαφορές τους για μικροπράγματα τα κάνουν να τσακώνονται στην αυλή αντί να ακούν τις οδηγίες του Γουρλομάτη για τον βηματισμό στην παρέλαση. Το αποτέλεσμα όλου αυτού;; Ο Γουρλομάτης να πάρει δεκαπέντε μέρες άδεια και τα παιδιά να μην παρελάσουν!! Μία από τις πιο αστείες ιστορίες αυτής εδώ της συλλογής.
14. Οι πρόσκοποι: Η δασκάλα έχει γενέθλια και οι μικροί μαθητές θέλουν να της πάρουν ένα δώρο. Έχουν μαζέψει λεφτά και χαρούμενοι πάνε σε ένα μαγαζί με σκοπό να βρουν κάτι καλό να της αγοράσουν. Τη δασκάλα τους την αγαπούν πολύ και ιδιαίτερα όταν δεν τους φωνάζει. Θέλουν λοιπόν να τις δείξουν την αγάπη τους. Η πρόθεση τους είναι καλή αλλά τα πράγματα δεν κυλούν όπως θα ήθελαν στο μαγαζί. Τελικά επιλέγουν ένα ζευγάρι προσκόπων ως δώρο. Τί έχει να πει όμως η δασκάλα την επόμενη μέρα για την πράξη τους αυτή;;; Θα εκτιμήσει τη χειρονομία τους;; Η ιστορία αυτή συγκαταλέγεται στις πιο βαρετές και κουραστικές του βιβλίου. Δεν μου άρεσε..
15. Το χέρι του Κλοταίρ: Ο Κλοταίρ σπάει το χέρι του και όλοι τον περιποιούνται και τον προσέχουν. Το ίδιο και η δασκάλα στο σχολείο. Εκείνος εκμεταλλεύεται την φροντίδα αυτή οι συμμαθητές του όμως δεν το βλέπουν με καλό μάτι.. Δυστυχώς ούτε αυτό το κεφάλαιο μου άρεσε. Δεν γέλασα. Δεν βρήκα σε αυτό το έξυπνο χιούμορ των δημιουργών ή το ανατρεπτικό φινάλε των ιστοριών τους..
16. Το τεστ: Ένα κλιμάκιο γιατρών φτάνει στο σχολείο για να εξετάσει τα παιδιά και εκείνα δημιουργούν απίθανες σκηνές κατά τη διάρκεια της εξέτασης. Κάνουν τους μεγάλους να θέλουν να φύγουν τρέχοντας από εκεί και να μην ξανακοιτάξουν ποτέ πίσω τους. Η ιστορία αυτή μπορεί να μην είναι η καλύτερη του βιβλίου αλλά μου κίνησε το ενδιαφέρον και την προσοχή και τη διάβασα μέχρι τέλους χωρίς να βαρεθώ και χωρίς να εύχομαι να τελειώσει.
17. Η απονομή των επαίνων: Η σχολική χρονιά φτάνει στο τέλος της και τ��ν τελευταία μέρα τα παιδιά πάνε στο σχολείο με τους γονείς να πάρουν τους επαίνους τους. Όλοι είναι χαρούμενοι και τα παιδιά ανυπομονούν να τελειώσουν γιατί μετά θα έχουν διακοπές και δεν θα χρειάζεται να διαβάζουν και να πηγαίνουν σχολείο. Τί γίνεται όμως όταν ο μικρός Νικόλας συνειδητοποιεί ότι για καιρό δεν θα ξαναδεί τους φίλους του; Το βιβλίο κλείνει με μια άκρως τρυφερή, χιουμοριστική και συγκινητική ιστορία θέτοντας τις βάσεις για τη συνέχεια των περιπετειών του μικρού Νικόλα στο αμέσως επόμενο βιβλίο με τίτλο: Ο μικρός Νικόλας πάει διακοπές.. Το ��ιβλίο έκλεισε καλά για εμένα. Μπορεί μετά την τριλογία με το ποδόσφαιρο να μην απόλαυσα και να μην μου άρεσαν η πλειοψηφία των ιστοριών αλλά η παρτίδα σώθηκε με τα δύο τελευταία κεφάλαια και ιδιαίτερα με το φινάλε αφού με γύρισε πίσω στα δικά μου παιδικά χρόνια και στις δικές μου τελευταίες μέρες στο σχολείο όπου και εγώ ένιωθα όπως ο μικρός μου φίλος. Από τη μία χαρά γιατί τέρμα το διάβασμα και οι εξετάσεις και από την άλλη λύπη γιατί οι φίλοι μου θα έφευγαν με τους γονείς τους και εγώ θα τους έβλεπα και πάλι το Σεπτέμβρη.. Τελικά με αυτό το βιβλίο κατάλαβα ότι τις ιστορίες αυτές δεν τις αγαπώ μονάχα για το χιούμορ τους και για την αθώα ματιά με την οποία βλέπει ο Νικόλας την πραγματικότητα. Τις αγαπώ γιατί παρόλο που γράφτηκαν σε μια διαφορετική από τη δική μου εποχή παρόλο που ο Νικόλας μεγαλώνει σε έναν κόσμο διαφορετικό από τον δικό μου και σε μια εποχή όπου το ρολόι θεωρούνταν είδος πολυτελείας, η φωτογραφική μηχανή ήταν αντικείμενο θαυμασμού και τα σπίτια δεν είχαν όλα τηλεόραση τα συναισθήματα των παιδιών και ο τρόπος που βλέπουν κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Όσο κι αν η τεχνολογία εξελίσσεται και ο κόσμος προχώρα και διαβρώνεται ο τρόπος που τα αθώα μάτια των μικρών παιδιών βλέπουν γύρω τους τον κόσμο είναι ο ίδιος είτε αυτά ζουν τη δεκαετία του 50 είτε ζουν τώρα το 2016. Κάποια συναισθήματα δεν αλλάζουν όσο κι αν αλλάζουν τα πάντα γύρω μας. Ο μικρός Νικόλας ζει στη Γαλλία του 50 αλλά κατάφερε να συγκινήσει την οχτάχρονη Μαριάννα του 2002 όταν τον πρωτογνώρισε τότε που διάβαζε τις περιπέτειες του παρέα με τον μπαμπά της κατάφερε να την κάνει να τον αγαπήσει, να τον θαυμάσει και να θέλει να του μοιάσει και αυτό γιατί ένιωθε πολλές φορές όπως εκείνος και κατάφερε να τραβήξει την προσοχή της ενήλικης πλέον Μαριάννας που σπουδάζει στο πανεπιστήμιο και να τη γυρίσει πίσω σε εποχές που νόμιζε ότι είχε ξεχάσει. Ο Νικόλας έχει στοιχεία από τον μικρό Goscinny, τον μικρό Sempé, τη μικρή Μαριάννα και γενικότερα από όλα τα αθώα παιδιά αυτού εδώ του κόσμου..
Έδωσα τρία αστεράκια στο δεύτερο μέρος της σειράς του μικρού Νικόλα αφού δεν ευχαριστήθηκα τόσο πολύ την πλειοψηφία των ιστοριών της συλλογής αυτής. Λίγες ήταν αυτές που μου τράβηξαν το ενδιαφέρον, με έκαναν να γελάσω, διέκρινα την ειρωνεία των Goscinny- Sempé για την καθημερινότητα των ενηλίκων και λίγες ήταν αυτές με ανατρεπτικό φινάλε. Στις περισσότερες επαναλαμβάνονταν σκηνές και γεγονότα του πρώτου βιβλίου και αυτό με κούρασε αρκετά. Παρόλα αυτά η τριλογία του ποδοσφαίρου σε συνδυασμό με 3-4 ακόμα ιστορίες, το έξυπνο φινάλε που μας προετοιμάζει για το επόμενο βιβλίο και τα αρκετά βελτιωμένα σκίτσα του Sempé με έκαναν να δώσω τα τρία αστεράκια. Τώρα που γράφω αυτή την κριτική έχω ολοκληρώσει όλη τη σειρά και με βεβαιότητα μπορώ να πω ότι αυτό είναι το πιο αδύναμο βιβλίο της σειράς. Δεν είναι κακό- κανένα βιβλίο του Μικρού Νικόλα δεν είναι κακό- απλώς σε σχέση με τα υπόλοιπα είναι το λιγότερο καλό. Παρόλα αυτά πρέπει να του δώσετε μια ευκαιρία. Γιατί μπορεί να είναι μέτριο αλλά κρύβει μέσα του μικρούς θησαυρούς….
Ο μικρός Νικόλας διασκεδάζει έχει 150 σελίδες στις οποίες ο αναγνώστης θα διαβάσει 17 ιστορίες που αφορούν την καθημερινότητα του μέσα από τα δικά του έξυπνα αλλά αθώα μάτια και στο τέλος θα μάθει για τα σχολικά χρόνια των Goscinny και Sempé και για το τί είδους μαθητές ήταν -έμεινα με το στόμα ανοιχτό διαβάζοντας για τα παιδικά χρόνια του Sempé και στο μυαλό μου ακούστηκε έντονα η φράση ''οι σπουδές και το πανεπιστήμιο δεν είναι τα πάντα και δεν καθορίζουν το επιτυχημένο μέλλον ενός ανθρώπου'' ενώ ταυτίστηκα με τη φράση του Goscinny ''Κοροϊδεύω χωρίς τύψεις τους καλούς μαθητές, γιατί ήμουν ο πρώτος στην τάξη. Κι όμως, κατά τη γνώμη μου, οι μελετηροί τύπου Ανιάν θα ζοριστούν περισσότερο από τους άλλους για να πετύχουν στη ζωή τους''. Σας ορκίζομαι ότι άφησα το βιβλίο στην άκρη και άρχισα να χειροκροτώ γιατί αυτό ακριβώς πιστεύω και εγώ. Στην καθημερινότητα μου έχω δει τη φράση αυτή να εκπληρώνεται ουκ ολίγες φορές. Οι σχολικές και παιδικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο σε συγκινούν αφού βλέπεις μια εποχή τόσο διαφορετική από τη δική μας. Μια εποχή που όσο δύσκολη κι αν ήταν θα ήθελες αν όχι να τη ζού��ες και εσύ τουλάχιστον να υπήρχε τρόπος να ταξιδέψεις για λίγο σε εκείνα τα χρόνια και να τα γνωρίσεις σαν ένας απλός παρατηρητής.- ενώ το βιβλίο ολοκληρώνεται με τις βιογραφίες των δημιουργών. Αν κάποιος έχει χρόνο και όρεξη για διάβασμα άνετα θα το ολοκληρώσει σε μία μόνο μέρα.. Στην κριτική για το πρώτο μέρος ανέφερα τους τίτλους των ιστοριών και το θέμα τους. Το ίδιο θα κάνω και εδώ και το ίδιο θα κάνω και στις υπόλοιπες κριτικές μου ��φού έχω αποφασίσει να γράψω τη γνώμη μου για όλα τα βιβλία της σειράς.. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τις 17 νέες περιπέτειες του Νικόλα και το πώς διασκεδάζει στην καθημερινότητά του.
1. Ο Αλσέστ πήρε αποβολή: Η πρώτη ιστορία αφορά τον κολλητό φίλο του ήρωα μας το παιδί εκείνο που ξυπνά και κοιμάται έχοντας μόνο μία λέξη στο στόμα: φαγητό. Τον μικρό χοντρούλη ο οποίος δεν συμμετέχει στους τσακωμούς αφού φοβάται μην του πέσει το φαΐ και τότε θα γίνει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. Τί έγινε όμως τώρα και πήρε αποβολή;; Τι ήταν αυτό που τον εξόργισε τόσο;; Τί μπορεί να βγάλει εκτός εαυτού τον Αλσέστ;; Η αιτία έχει όνομα και αποτελείται από δύο λέξεις: το φαγητό! Μια ξεκαρδιστική ιστορία η οποία σε βάζει με το δεξί στο βιβλίο και θέλεις να συνεχίσεις παρακάτω..
2. Η μύτη του θείου Ευγένιου: η ιστορία αυτή συνδέεται με το εξώφυλλο και αποκαλύπτει στον αναγνώστη πού βρήκε ο Νικόλας την παράξενη γελοία μύτη, γιατί τη φ��ρά με τόση περηφάνια και γιατί ο Άλσεστ έχει πέσει κάτω από τα γέλια. Δεν ξετρελάθηκα, περίμενα κάτι καλύτερο με έξυπνο χιούμορ..
3. Το ρόλοι: Στην αρχή του βιβλίου ο Νικόλας περιγράφει τα άτομα που τον περιτριγυρίζουν. Για τη γιαγιά του λοιπόν λέει ''πολύ καλή. Μου κάνει πολλά δώρα και ξεκαρδίζεται με ό, τι λέω''. Στο πρώτο βιβλίο η γιαγιά δεν εμφανίστηκε και έτσι δεν είδαμε στην πράξη κατά πόσο ίσχυαν τα λόγια αυτά. Εδώ αυτό αλλάζει και η αρχή γίνεται με το κεφάλαιο αυτό αφού ο Νικόλας δέχεται ένα δώρο από την αγαπημένη του γιαγιά που είναι η μητέρα της μαμάς του και την οποία ο πατέρας του δεν συμπαθεί αλλά προσπαθεί να μην το δείχνει γιατί η μαμά τον κοιτά αγριεμένη. Η γιαγιά λοιπόν του στέλνει ένα ρόλοι και ο μικρός ενθουσιάζεται τόσο που δεν σταματά να το κοιτά και να μιλά για αυτό. Και τελικά αυτό το μικρό απλό και ωραίο δώρο τον μπλέκει σε μπελάδες και κρατά ξάγρυπνο τον πατέρα του! Μια ευχάριστη ιστορία, μου χάρισε λίγα χαμόγελα αλλά και πάλι δεν με ικανοποίησε όσο θα ήθελα.
4. Βγάζουμε εφημερίδα: Η νονά του Μεξάν -αλήθεια γιατί αυτός ο μικρός δεν υπάρχει στην πρώτη σελίδα εκεί που ο Νικόλας μιλά για τους χαρακτήρες;; Ο Μεξάν είναι φίλος του, είναι μέλος της παρέας και σε επόμενο βιβλίο υπάρχει κεφάλαιο αφιερωμένο σε αυτόν αλλά για κάποιο λόγο που δεν ξέρω δεν περιλαμβάνεται στους βασικούς χαρακτήρες.. Γιατί;; Πάντα το είχα απορία αυτό.-του κάνει δώρο ένα τυπογραφείο και εκείνος με περηφάνια το πάει στο σχολειό να το δείξει στους φίλους του. Και τα παιδιά αποφασίζουν να βγάλουν εφημερίδα! Όλα καλά μέχρι εδώ μόνο που ο ανταγωνισμός για το ποιος θα γράψει τί τα οδηγεί στην αγαπημένη τους ασχολία. Πλακώνονται στην αυλή με τον επιστάτη να τρέχει να τα χωρίσει. Τί θα γίνει τελικά;; Θα βγει η εφημερίδα;; Με αυτή την ιστορία άρχισα να καταλαβαίνω ότι η επανάληψη σκηνών όπου τα παιδιά τσακώνονται στην αυλή, φωνάζει το ένα το άλλο, βαρά το ένα το άλλο και μετά ο επιστάτης τα χωρίζει και τους φωνάζει είχε αρχίσει να με κουράζει. Και ήταν η πρώτη φορά που η βία μεταξύ των παιδιών άρχισε να με ενοχλεί. Τα μικρά παιδιά τσακώνονται συχνά δεν αντιλέγω δεν μιλάμε εδώ για βία που μπορεί να οδηγήσει στο νοσοκομείο ή για bullying -για όνομα του Θεού δεν πάει εκεί η ιστορία και δεν έχουν τέτοια πρόθεση οι δημιουργοί της- αλλά το να το βλέπεις αυτό σχεδόν σε κάθε ιστορία καταντά κουραστικό, ενοχλητικό και βαρετό..
5. Το ροζ βάζο: Η πρώτη ιστορία που με έκανε να αφήσω κάτω το βιβλίο και να γελάσω με την ψυχή μου. Μου θύμισε στιγμές που έζησα στο πρώτο βιβλίο της σειράς. Ένα βάζο που αγαπά ο μπαμπάς και η μανία του Νικόλα να μην ακούει τη μαμά του και να παίζει εκεί που δεν πρέπει σε συνδυασμό με το αναπάντεχο ειρωνικό και ανατρεπτικό φινάλε με έκαναν να κρατώ την κοιλιά μου από τα γέλια. Αγαπώ την παρέα του Νικόλα αλλά νομίζω πώς πιο πολύ αγαπώ τους γονείς του!
6. Στο διάλειμμα θα σου δείξω εγώ: Μία ακόμα ξεκαρδιστική ιστορία με ένα αρκετά καλό τέλος. Ζοφρουά και Νικόλας διαφωνούν αλλά δεν προλαβαίνουν να πλακωθούν γιατί το κουδούνι χτυπά και πρέπει να γυρίσουν στην τάξη. Αποφασίζουν στο διάλειμμα να πλακωθούν ώστε να δείξει ο ένας στον άλλο ότι αυτός έχει δίκιο. Οι συμμαθητές τους άλλο που δεν θέλουν να δουν τον τσακωμό αυτό. Το διάλειμμα έρχεται αλλά τελικά δεν είναι ο Νικόλας και ο Ζοφρουά το ζευγάρι που τρέχει να χωρίσει ο επιστάτης. Η δεύτερη στη σειρά διασκεδαστική ιστορία και με αυτή είχα αρχίσει να σκέφτομαι ότι επιστρέφουν οι παλιές καλές περιπέτειες του Νικόλα..
7. Ο Κινγκ: Το έκτο κεφάλαιο με έκανε να ελπίζω ότι από εδώ και πέρα θα διάβαζα έξυπνες χιουμοριστικές διδακτικές ιστορίες αλλά το έβδομο με κατέβασε με άγαρμπο τρόπο από το συννεφάκι μου. Τα παιδιά παίζουν με τους γυρίνους στο σιντριβάνι ενός πάρκου της πόλης και εγώ χασμουριόμουν από βαρεμάρα με τα όσα διάβαζα. Αυτό που έσωσε στα μάτια μου την ιστορία αυτή ήταν τα εξαιρετικά σκίτσα του Sempé.
8. Η φωτογραφική μηχανή: Η γιαγιά του Νικόλα και τα δώρα της επιστρέφουν και πάλι. Μετά το ρολόι σειρά έχει μια φωτογραφική μηχανή. Ο μικρός ενθουσιάζεται, η μητέρα χαίρεται ενώ ο πατέρας ξέρει πως μόνο μπελάδες θα τους φέρει. Ποιος από τους τρεις θα έχει τελικά δίκιο;; Με εξαίρεση το καλό φινάλε όλο το υπόλοιπο πέρασε και δεν ακούμπησε..
9.10.11: Το ποδόσφαιρο. Πρώτο Ημίχρονο. Δεύτερο ημίχρονο: Μέχρι τώρα το κάθε κεφαλαίο ήταν αυτοτελές. Ο μικρός Νικόλας διηγούνταν μια ιστορία με εκείνον ως πρωταγωνιστή ή απλό θεατή η οποία είχε αρχή μέση και τέλος. Για να ανατραπεί αυτό με τα τρία αυτά κεφάλαια που θα έλεγε κανείς ότι είναι μια μικρή τριλογία αφού έχουν το ίδιο θέμα. Γυρίζουν γύρω από την αγαπημένη ασχολία των παιδιών και το πόσο διαφορετικά βλέπουν τον ανταγωνισμό μικροί και μεγάλοι. Τα τρία αυτά κεφάλαια είναι τα πιο αγαπημένα μου, αυτά για τα οποία άξιζε να διαβάσω το βιβλίο, αυτά που θα θυμάμαι κάθε φορά που θα το κοιτώ. Τα παιδιά πάνε στην αλάνα να παίξουν ποδόσφαιρο. Αυτή η αγαπημένη ασχολία θα μετατραπεί ξαφνικά από ένα απλό απογευματινό παιχνίδι για να περάσεις καλά και να διασκεδάσεις σε ένα παιχνίδι ανταγωνισμού για το ποιος είναι καλύτερος και ανώτερος. Το ποδόσφαιρο θα ξεκινήσει με τους μικρούς να συμμετέχουν σε αυτό και θα τελειώσει με τους μπαμπάδες τους να έχουν πάρει τα ηνία και τα παιδιά να εγκαταλείπουν την αλάνα αφού πλέον τίποτα από όσα συμβαίνουν εκεί δεν έχει πλάκα. Η αθωότητα και η αγνότητα, η παιδική ηλικία και η διασκέδαση έρχονται αντιμέτωπες με το ρεαλισμό, τον ανταγωνισμό και την ενήλικη ζωή. Οι αντιθέσεις μεταξύ των παιδιών και των ενηλίκων και της διαφορετικής ματιάς με την οποία βλέπουν ένα απλό παιχνίδι ποδοσφαίρου είναι έντονες και πιο πολύ θλίψη σου προκαλούν παρά γέλιο. Θλίψη γιατί τα παιδιά σε αυτό το κεφάλαιο, αυτά που οι περισσότεροι χαρακτηρίζουν ανώριμα, αποδεικνύονται πιο ώριμα από τους μεγάλους και αυτούς που έχουν αναλάβει να τα μεγαλώσουν σωστά και να τα κάνουν υπεύθυνα άτομα. Το μάθημα στο τέλος ο αναγνώστης το παίρνει από τα παιδιά και τη δική τους συμπεριφορά και όχι από τους ενήλικες. Τα αγάπησα τα τρία αυτά κεφάλαια και δεν ντρέπομαι να σας πω ότι τα διάβασα άλλες δύο φορές. Και μέσα από αυτά ο θαυμασμός και η εκτίμηση μου για τους Goscinny και Sempé αυξήθηκε ακόμα περισσότερο. Μπορεί να έδωσα τρία αστεράκια στο βιβλίο συνολικά αλλά η μικρή αυτή τριλογία είναι ένα μικρό διαμαντάκι που πρέπει να διαβαστεί…
12. Η επίσκεψη στο μουσείο: Μετά τα εξαιρετικά τρία προηγούμενα κεφάλαια έρχεται αυτό εδώ που είναι μέτριο προς κακό. Η τάξη του Νικόλα πάει βόλτα στο μουσείο αλλά μόνο τους πίνακες δεν παρακολουθούν οι μικροί μαθητές. Και πάλι η επανάληψη σκηνών όπου τσακώνονται με κούρασε..
13. Η παρέλαση: Στη γειτονιά που βρίσκεται το σχολείο του Νικόλα θα γίνουν τα αποκαλυπτήρια ενός αγάλματος και οι τάξεις του σχολείου θα παρελάσουν. Και μέσα σε αυτές θα είναι και εκείνη του Νικόλα. Χαρές και πανηγύρια λοιπόν από τα παιδιά για την τιμή αυτή τα πράματα όμως δεν πάνε όπως θα ήθελαν αφού οι διαφορές τους για μικροπράγματα τα κάνουν να τσακώνονται στην αυλή αντί να ακούν τις οδηγίες του Γουρλομάτη για τον βηματισμό στην παρέλαση. Το αποτέλεσμα όλου αυτού;; Ο Γουρλομάτης να πάρει δεκαπέντε μέρες άδεια και τα παιδιά να μην παρελάσουν!! Μία από τις πιο αστείες ιστορίες αυτής εδώ της συλλογής.
14. Οι πρόσκοποι: Η δασκάλα έχει γενέθλια και οι μικροί μαθητές θέλουν να της πάρουν ένα δώρο. Έχουν μαζέψει λεφτά και χαρούμενοι πάνε σε ένα μαγαζί με σκοπό να βρουν κάτι καλό να της αγοράσουν. Τη δασκάλα τους την αγαπούν πολύ και ιδιαίτερα όταν δεν τους φωνάζει. Θέλουν λοιπόν να τις δείξουν την αγάπη τους. Η πρόθεση τους είναι καλή αλλά τα πράγματα δεν κυλούν όπως θα ήθελαν στο μαγαζί. Τελικά επιλέγουν ένα ζευγάρι προσκόπων ως δώρο. Τί έχει να πει όμως η δασκάλα την επόμενη μέρα για την πράξη τους αυτή;;; Θα εκτιμήσει τη χειρονομία τους;; Η ιστορία αυτή συγκαταλέγεται στις πιο βαρετές και κουραστικές του βιβλίου. Δεν μου άρεσε..
15. Το χέρι του Κλοταίρ: Ο Κλοταίρ σπάει το χέρι του και όλοι τον περιποιούνται και τον προσέχουν. Το ίδιο και η δασκάλα στο σχολείο. Εκείνος εκμεταλλεύεται την φροντίδα αυτή οι συμμαθητές του όμως δεν το βλέπουν με καλό μάτι.. Δυστυχώς ούτε αυτό το κεφάλαιο μου άρεσε. Δεν γέλασα. Δεν βρήκα σε αυτό το έξυπνο χιούμορ των δημιουργών ή το ανατρεπτικό φινάλε των ιστοριών τους..
16. Το τεστ: Ένα κλιμάκιο γιατρών φτάνει στο σχολείο για να εξετάσει τα παιδιά και εκείνα δημιουργούν απίθανες σκηνές κατά τη διάρκεια της εξέτασης. Κάνουν τους μεγάλους να θέλουν να φύγουν τρέχοντας από εκεί και να μην ξανακοιτάξουν ποτέ πίσω τους. Η ιστορία αυτή μπορεί να μην είναι η καλύτερη του βιβλίου αλλά μου κίνησε το ενδιαφέρον και την προσοχή και τη διάβασα μέχρι τέλους χωρίς να βαρεθώ και χωρίς να εύχομαι να τελειώσει.
17. Η απονομή των επαίνων: Η σχολική χρονιά φτάνει στο τέλος της και τ��ν τελευταία μέρα τα παιδιά πάνε στο σχολείο με τους γονείς να πάρουν τους επαίνους τους. Όλοι είναι χαρούμενοι και τα παιδιά ανυπομονούν να τελειώσουν γιατί μετά θα έχουν διακοπές και δεν θα χρειάζεται να διαβάζουν και να πηγαίνουν σχολείο. Τί γίνεται όμως όταν ο μικρός Νικόλας συνειδητοποιεί ότι για καιρό δεν θα ξαναδεί τους φίλους του; Το βιβλίο κλείνει με μια άκρως τρυφερή, χιουμοριστική και συγκινητική ιστορία θέτοντας τις βάσεις για τη συνέχεια των περιπετειών του μικρού Νικόλα στο αμέσως επόμενο βιβλίο με τίτλο: Ο μικρός Νικόλας πάει διακοπές.. Το ��ιβλίο έκλεισε καλά για εμένα. Μπορεί μετά την τριλογία με το ποδόσφαιρο να μην απόλαυσα και να μην μου άρεσαν η πλειοψηφία των ιστοριών αλλά η παρτίδα σώθηκε με τα δύο τελευταία κεφάλαια και ιδιαίτερα με το φινάλε αφού με γύρισε πίσω στα δικά μου παιδικά χρόνια και στις δικές μου τελευταίες μέρες στο σχολείο όπου και εγώ ένιωθα όπως ο μικρός μου φίλος. Από τη μία χαρά γιατί τέρμα το διάβασμα και οι εξετάσεις και από την άλλη λύπη γιατί οι φίλοι μου θα έφευγαν με τους γονείς τους και εγώ θα τους έβλεπα και πάλι το Σεπτέμβρη.. Τελικά με αυτό το βιβλίο κατάλαβα ότι τις ιστορίες αυτές δεν τις αγαπώ μονάχα για το χιούμορ τους και για την αθώα ματιά με την οποία βλέπει ο Νικόλας την πραγματικότητα. Τις αγαπώ γιατί παρόλο που γράφτηκαν σε μια διαφορετική από τη δική μου εποχή παρόλο που ο Νικόλας μεγαλώνει σε έναν κόσμο διαφορετικό από τον δικό μου και σε μια εποχή όπου το ρολόι θεωρούνταν είδος πολυτελείας, η φωτογραφική μηχανή ήταν αντικείμενο θαυμασμού και τα σπίτια δεν είχαν όλα τηλεόραση τα συναισθήματα των παιδιών και ο τρόπος που βλέπουν κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Όσο κι αν η τεχνολογία εξελίσσεται και ο κόσμος προχώρα και διαβρώνεται ο τρόπος που τα αθώα μάτια των μικρών παιδιών βλέπουν γύρω τους τον κόσμο είναι ο ίδιος είτε αυτά ζουν τη δεκαετία του 50 είτε ζουν τώρα το 2016. Κάποια συναισθήματα δεν αλλάζουν όσο κι αν αλλάζουν τα πάντα γύρω μας. Ο μικρός Νικόλας ζει στη Γαλλία του 50 αλλά κατάφερε να συγκινήσει την οχτάχρονη Μαριάννα του 2002 όταν τον πρωτογνώρισε τότε που διάβαζε τις περιπέτειες του παρέα με τον μπαμπά της κατάφερε να την κάνει να τον αγαπήσει, να τον θαυμάσει και να θέλει να του μοιάσει και αυτό γιατί ένιωθε πολλές φορές όπως εκείνος και κατάφερε να τραβήξει την προσοχή της ενήλικης πλέον Μαριάννας που σπουδάζει στο πανεπιστήμιο και να τη γυρίσει πίσω σε εποχές που νόμιζε ότι είχε ξεχάσει. Ο Νικόλας έχει στοιχεία από τον μικρό Goscinny, τον μικρό Sempé, τη μικρή Μαριάννα και γενικότερα από όλα τα αθώα παιδιά αυτού εδώ του κόσμου..
Έδωσα τρία αστεράκια στο δεύτερο μέρος της σειράς του μικρού Νικόλα αφού δεν ευχαριστήθηκα τόσο πολύ την πλειοψηφία των ιστοριών της συλλογής αυτής. Λίγες ήταν αυτές που μου τράβηξαν το ενδιαφέρον, με έκαναν να γελάσω, διέκρινα την ειρωνεία των Goscinny- Sempé για την καθημερινότητα των ενηλίκων και λίγες ήταν αυτές με ανατρεπτικό φινάλε. Στις περισσότερες επαναλαμβάνονταν σκηνές και γεγονότα του πρώτου βιβλίου και αυτό με κούρασε αρκετά. Παρόλα αυτά η τριλογία του ποδοσφαίρου σε συνδυασμό με 3-4 ακόμα ιστορίες, το έξυπνο φινάλε που μας προετοιμάζει για το επόμενο βιβλίο και τα αρκετά βελτιωμένα σκίτσα του Sempé με έκαναν να δώσω τα τρία αστεράκια. Τώρα που γράφω αυτή την κριτική έχω ολοκληρώσει όλη τη σειρά και με βεβαιότητα μπορώ να πω ότι αυτό είναι το πιο αδύναμο βιβλίο της σειράς. Δεν είναι κακό- κανένα βιβλίο του Μικρού Νικόλα δεν είναι κακό- απλώς σε σχέση με τα υπόλοιπα είναι το λιγότερο καλό. Παρόλα αυτά πρέπει να του δώσετε μια ευκαιρία. Γιατί μπορεί να είναι μέτριο αλλά κρύβει μέσα του μικρούς θησαυρούς….
This entire review has been hidden because of spoilers.
March 2, 2011
I was introduced to Le Petit Nicholas while I was living in France waaaay back in the early 1990s. These books were -- and are -- a good exercise not only in studying French but also in hearing how it's spoken in real life, not necessarily in the books. J.J. Sempe's stream of consciousness style aptly captures the ebullience and enthusiasm of a young voice and, as many critics have said, make his stories among the premiere to recount stories form a child's point of view, rather than through an adult lens.
The stories are also hilarious. I love to read and re-read Nicholas' telling of the soccer game between his dad's team and the team of dads from "l'autre ecole, mais on ne les aime pas puisq'ils sont tous betes."
I'd love to see the movie based on these stories, but, unfortunately, there doesn't seem to be a strong market for French films in my neck of the woods . . .
The stories are also hilarious. I love to read and re-read Nicholas' telling of the soccer game between his dad's team and the team of dads from "l'autre ecole, mais on ne les aime pas puisq'ils sont tous betes."
I'd love to see the movie based on these stories, but, unfortunately, there doesn't seem to be a strong market for French films in my neck of the woods . . .
July 21, 2024
Mới đọc xong lúc chiều, giờ bấm vào định viết mấy dòng mới nhận ra là mình đã đọc cuốn này từ bao giờ chẳng nhớ được nữa rồi. Có lẽ là đọc lần thứ nhất, lần thứ hai, lần thứ N, đọc cuốn này, cuốn nọ hay cuốn kia về nhóc Nicolas, mình vẫn sẽ luôn dành cho nó 5 sao tròn trĩnh. Nhưng lần này là một cảm xúc khó tả hơn, xen lẫn giữa niềm yêu mến dành cho cậu bé (như mọi khi, không thay đổi) và tiếc nuối dành cho Nhã Nam - một nơi đã từng là thương hiệu ruột trong những năm tuổi 20 của mình.
Mình nhấc cuốn này ra khỏi kệ để đọc cùng Diệu Kiến vào khoảng giữa tháng Năm, như một thủ tục để điệu chị ấy đi ngủ. Hiển nhiên chị chưa đủ khả năng tập trung cho một cuốn sách toàn chữ thế này, nên hầu như là mình đọc một mình. Mình chọn ngẫu nhiên, nhưng thực ra cũng chẳng ngẫu nhiên cho lắm. Đó là lúc vụ tai tiếng của Nhã Nam vừa nổ ra ít lâu sau một khoảng thời gian cháy âm ỉ. Đó là lúc mình vừa biết Trác Phong cũng chính là nhân vật bị tố cáo trong câu chuyện quấy rối nơi công sở. Đột nhiên mình thấy tim hẫng mất một nhịp như vừa bước hụt vào cái hố. Phải vậy sao? Nhất định cái con người đó phải là một phần của Nhóc Nicolas, một phần của bộ truyện mình đã dành dụm từng đồng của thời học sinh những năm hai ngàn không trăm lẻ mấy hồi đó để ra hiệu sách mang về nâng niu sao? Sao mà kỳ khôi quá vậy.
Khi sự vụ mới bùng lên, mình cũng có đôi chút hi vọng với status hứa hẹn của ban lãnh đạo Nhã Nam. Tất nhiên giờ đây sau tất cả những gì Nhã Nam làm với độc giả của họ - đẩy bài mới mong người ta quên đi chuyện cũ, mua tương tác ảo và tự comment vô thưởng vô phạt trong post của mình để cả vú lấp miệng em, block tất cả các độc giả "chống đối", thách thức dư luận... - thì quỹ niềm tin của mình đã cạn. Thế đấy, một câu chuyện buồn - hay là buồn cười nhỉ?
Sau tất cả, trong tủ sách của mình vẫn còn rất nhiều sách Nhã Nam, trong đó vẫn có sách của Trác Phong, Thụ Nho. Đã qua cái thời mình mua sách như mua nhu yếu phẩm hàng ngày nên những dãy sách giờ đây chỉ giống như đống hàng tồn đang chờ được mình xử lý thôi vậy. Mình cũng không biết sau này liệu mình có mua thêm sách Nhã Nam nữa hay không, nhưng nói thật mình không định nâng cao quan điểm về việc tiếp tục hay không tiếp tục mua/đọc sách Nhã Nam nữa. Mình vẫn đọc tiếp những cuốn mình có. Chỉ có điều, có lẽ khó mà không liên hệ tới tai tiếng của nơi làm ra chúng. Buồn thật, nhưng đành vậy.
Mình nhấc cuốn này ra khỏi kệ để đọc cùng Diệu Kiến vào khoảng giữa tháng Năm, như một thủ tục để điệu chị ấy đi ngủ. Hiển nhiên chị chưa đủ khả năng tập trung cho một cuốn sách toàn chữ thế này, nên hầu như là mình đọc một mình. Mình chọn ngẫu nhiên, nhưng thực ra cũng chẳng ngẫu nhiên cho lắm. Đó là lúc vụ tai tiếng của Nhã Nam vừa nổ ra ít lâu sau một khoảng thời gian cháy âm ỉ. Đó là lúc mình vừa biết Trác Phong cũng chính là nhân vật bị tố cáo trong câu chuyện quấy rối nơi công sở. Đột nhiên mình thấy tim hẫng mất một nhịp như vừa bước hụt vào cái hố. Phải vậy sao? Nhất định cái con người đó phải là một phần của Nhóc Nicolas, một phần của bộ truyện mình đã dành dụm từng đồng của thời học sinh những năm hai ngàn không trăm lẻ mấy hồi đó để ra hiệu sách mang về nâng niu sao? Sao mà kỳ khôi quá vậy.
Khi sự vụ mới bùng lên, mình cũng có đôi chút hi vọng với status hứa hẹn của ban lãnh đạo Nhã Nam. Tất nhiên giờ đây sau tất cả những gì Nhã Nam làm với độc giả của họ - đẩy bài mới mong người ta quên đi chuyện cũ, mua tương tác ảo và tự comment vô thưởng vô phạt trong post của mình để cả vú lấp miệng em, block tất cả các độc giả "chống đối", thách thức dư luận... - thì quỹ niềm tin của mình đã cạn. Thế đấy, một câu chuyện buồn - hay là buồn cười nhỉ?
Sau tất cả, trong tủ sách của mình vẫn còn rất nhiều sách Nhã Nam, trong đó vẫn có sách của Trác Phong, Thụ Nho. Đã qua cái thời mình mua sách như mua nhu yếu phẩm hàng ngày nên những dãy sách giờ đây chỉ giống như đống hàng tồn đang chờ được mình xử lý thôi vậy. Mình cũng không biết sau này liệu mình có mua thêm sách Nhã Nam nữa hay không, nhưng nói thật mình không định nâng cao quan điểm về việc tiếp tục hay không tiếp tục mua/đọc sách Nhã Nam nữa. Mình vẫn đọc tiếp những cuốn mình có. Chỉ có điều, có lẽ khó mà không liên hệ tới tai tiếng của nơi làm ra chúng. Buồn thật, nhưng đành vậy.
January 2, 2016
Spicuiri din recenzia finala care se gaseste pe blogul meu
..........................................
Bineînțeles că volumașul de față a poposit de urgență la mine-n bibliotecă deoarece puștiul lui Goscinny și Sempe îmi este tare drag.
Nicolas îmi aduce aminte de copilăria mea și de năzbâtiile pe care le făceam. Puștanii de altădată inventau tot felul de jocuri și erau mai ocupați să-și învinețească ochii direct, neavând internet și jocuri pe console ca să-și snopească la Mortal Kombat X vecinul de palier. Cu săbii de lemn ne păruiam ca bezmeticii, băteam mingea pe cine știe ce maidan plin de gropi și făceam cine știe ce prostioare pe la școală scoțând profesorii din sărite.
.......................................
..........................................
Bineînțeles că volumașul de față a poposit de urgență la mine-n bibliotecă deoarece puștiul lui Goscinny și Sempe îmi este tare drag.
Nicolas îmi aduce aminte de copilăria mea și de năzbâtiile pe care le făceam. Puștanii de altădată inventau tot felul de jocuri și erau mai ocupați să-și învinețească ochii direct, neavând internet și jocuri pe console ca să-și snopească la Mortal Kombat X vecinul de palier. Cu săbii de lemn ne păruiam ca bezmeticii, băteam mingea pe cine știe ce maidan plin de gropi și făceam cine știe ce prostioare pe la școală scoțând profesorii din sărite.
.......................................
August 22, 2022
bawi mocno🥺
September 11, 2022
Nicholas Again, René Goscinny (1926-1977), drawings by Jean-Jacques Sempé (1932-2022), 1961 as Les Récrés du Petit Nicolas = Little Nicholas's Recess. English translation by Anthea Bell, 2006. 120 pages (110 plus front and end matter). This is book #2 of 5 in the series.
Cute and funny. Vignettes in the school life of an apparently-about-six-year-old boy. Each is 6 or 8 pages of story and pictures. Originally printed in a newspaper.
Petit Nicholas' French wikipedia page https://fr.wikipedia.org/wiki/Le_Peti...
Goscinny's French wikipedia page https://fr.wikipedia.org/wiki/Ren%C3%...
Cute and funny. Vignettes in the school life of an apparently-about-six-year-old boy. Each is 6 or 8 pages of story and pictures. Originally printed in a newspaper.
Luckily, I'm very good at telling time, not like last year when I was little and I'd have had to go around asking people what my watch said all the time. --"My Watch."
Last day of school:
All the way home I was telling myself how great it was, no more school, no more lessons, no more homework, no more detentions, no more fights in break, and now I couldn't see my friends for months and months, and we wouldn't have any chance to play around together, and I was going to be dreadfully sad and lonely. --"Prizegiving Day."
Petit Nicholas' French wikipedia page https://fr.wikipedia.org/wiki/Le_Peti...
Goscinny's French wikipedia page https://fr.wikipedia.org/wiki/Ren%C3%...
September 23, 2023
La relectura de algo que me encantó de pequeño deja un regusto ambiguo. Es innegable el encanto de personajes y situaciones, pero hemos superado algunos estereotipos: el gordo que no para de comer, el ama de casa abnegada, el padre de familia que llega cansado, y muchos otros. Algo en el enfoque me chirría y no me pasa en obras anteriores en el tiempo, como Mafalda.
Con todo, merece la pena echar un vistazo a sus páginas.
Con todo, merece la pena echar un vistazo a sus páginas.
December 22, 2017
Les Récrés du Petit Nicolas is a compilation of short stories that are told from the perspective of Nicolas, a mischievous little boy who embarks on many adventures with his (also mischievous) friends. Each story introduces new characters, including M. Dubon, the school's supervisor whom the boys call Le Bouillon ("stew"), because when trouble rises, he tells each boy, "Look me into the eyes," and as Nicolas points out, there are eyes in stew, so that's why they call him that (who would've known? 😂), fellow classmates like Alceste (who is never seen without a snack in his hands), Eudes (the class bully), Agnan (the teacher's pet, smartest in the class), Geoffroy (who gets everything he wants because his father's wealthy), and more.. I found it especially funny that the boys get into fights /every story/.
I would definitely recommend you read this if you're learning French! I actually had to read Les Récrés du Petit Nicolas for my French class, and I have to admit I loved it. One of the most helpful methods of enhancing your skills in a language is to read books. I found I could easily understand Les Récrés du Petit Nicolas (it is a children's book, after all) and I think I may continue the books! The cute illustrations also add to the comprehension part.. By the way, those illustrations were created by René Goscinny who co-created the Asterix books! I didn't even know that! And I LOVE the Asterix books!
I would definitely recommend you read this if you're learning French! I actually had to read Les Récrés du Petit Nicolas for my French class, and I have to admit I loved it. One of the most helpful methods of enhancing your skills in a language is to read books. I found I could easily understand Les Récrés du Petit Nicolas (it is a children's book, after all) and I think I may continue the books! The cute illustrations also add to the comprehension part.. By the way, those illustrations were created by René Goscinny who co-created the Asterix books! I didn't even know that! And I LOVE the Asterix books!
April 1, 2020
Lúc nào cũng yêu cái bọn này kinh lên được =)))
August 29, 2019
Hola y bienvenidos una vez más al blog, hoy volvemos a reseñar un libro editado por Loqueleo, editorial que se ha convertido en una de nuestras favoritas por sus bellos libros infantiles, tal como el libro de la reseña de hoy, Los recreos del pequeño Nicolás, un libro ilustrado muy divertido que forma parte de la saga de libros de el pequeño Nicolás, personaje creado por René Goscinny y que ya se ha convertido en todo un clásico de la literatura infantil.
El libro está conformado por 15 cuentos o pequeñas historias todas teniendo como escenario principal la escuela de Nicolás y la mayoría se llevan a cabo propiamente durante el recreo. Además Nicolás vamos a encontrar algunos otros personajes muy divertidos como El Caldo, prefecto de la escuela, o los mejores amigos de Nicolás con nombres también muy peculiares como Godofredo, Alcestes, Agnan y algunos otros. Todos ellos con su propia personalidad y particularidades y que cada uno aporta momentos cómicos al libro.
Este es un libro genial, pero a nosotros en casa nos gustó aún más porque mi hijo el menor se llama precisamente Nicolás y como dentro de las historias que contiene este libro leemos sobre situaciones tan cotidianas y comunes que ocurren dentro de una escuela o en casa pues parecía que el autor había escrito un libro sobre mi hijo Nicolás, lo que hace y lo que dice y estoy seguro que esa misma sensación la tendrán los demás niños y papás que han leído y leerán este libro, hay situaciones como por ejemplo la expulsión de la escuela de Alcestes, un compañero de Nicolás que es un completo glotón, ¿a qué niño no le ha tocado vivir la expulsión de alguno de sus compañeros?. Otra de las historias trata de cuando el papá de Nicolás le compra una nariz falsa porque se parece a la de su tío Tito Eugenio, pero le advierte que no debe llevarsela a la escuela, de lo contrario no se la comprara, pues al final resulta que Nicolás no hace caso y lleva a escondidas la nariz a clase, y ya todos sabemos como termina, ¿cierto niños y papás? con un verdadero relajo por la nariz falsa y con Nicolás regañado, ¿acaso les suena familiar esta situación?. Otra de las historias que más nos gustaron es cuando Nicolás juega con una pelota en casa a pesar de que su papá le ha repetido infinidad de veces que no le gusta que lo haga porque terminará rompiendo algo y pues la historia no podía tener otro final más que el de Nicolás rompiendo un jarrón rosa que está en la sala.
Lee la reseña completa aquí: http://www.papalector.com/2019/08/res...
El libro está conformado por 15 cuentos o pequeñas historias todas teniendo como escenario principal la escuela de Nicolás y la mayoría se llevan a cabo propiamente durante el recreo. Además Nicolás vamos a encontrar algunos otros personajes muy divertidos como El Caldo, prefecto de la escuela, o los mejores amigos de Nicolás con nombres también muy peculiares como Godofredo, Alcestes, Agnan y algunos otros. Todos ellos con su propia personalidad y particularidades y que cada uno aporta momentos cómicos al libro.
Este es un libro genial, pero a nosotros en casa nos gustó aún más porque mi hijo el menor se llama precisamente Nicolás y como dentro de las historias que contiene este libro leemos sobre situaciones tan cotidianas y comunes que ocurren dentro de una escuela o en casa pues parecía que el autor había escrito un libro sobre mi hijo Nicolás, lo que hace y lo que dice y estoy seguro que esa misma sensación la tendrán los demás niños y papás que han leído y leerán este libro, hay situaciones como por ejemplo la expulsión de la escuela de Alcestes, un compañero de Nicolás que es un completo glotón, ¿a qué niño no le ha tocado vivir la expulsión de alguno de sus compañeros?. Otra de las historias trata de cuando el papá de Nicolás le compra una nariz falsa porque se parece a la de su tío Tito Eugenio, pero le advierte que no debe llevarsela a la escuela, de lo contrario no se la comprara, pues al final resulta que Nicolás no hace caso y lleva a escondidas la nariz a clase, y ya todos sabemos como termina, ¿cierto niños y papás? con un verdadero relajo por la nariz falsa y con Nicolás regañado, ¿acaso les suena familiar esta situación?. Otra de las historias que más nos gustaron es cuando Nicolás juega con una pelota en casa a pesar de que su papá le ha repetido infinidad de veces que no le gusta que lo haga porque terminará rompiendo algo y pues la historia no podía tener otro final más que el de Nicolás rompiendo un jarrón rosa que está en la sala.
Lee la reseña completa aquí: http://www.papalector.com/2019/08/res...
October 31, 2022
Lo mismo que el anterior, estoy haciendo limpieza y quería echarle un vistazo antes de sacarlo fuera.
August 9, 2018
WHAT a gift these books are tbh 11/10 would recommend.
May 3, 2024
I ❤️petit Nicolas the stories are often clever and I’m somehow not tired of the formula still. Like I still be chuckling and not seeing these endings coming. I even bought the insanely huge petit Nicolas copy… both volumes ☠️, I’m gonna have enough of this series for the rest of my life.
February 14, 2020
Review lần 1: 02/2017: Nếu đang cảm thấy buồn chán, không có gì làm cho cười đc thì bạn cứ rước 1 nhóc Nicholas về là sẽ thỏa ước nguyện ngay, "thưa mày!" :))))
Review lần 2: 02/2020: vẫn 5 sao, vẫn cười haha ko kiềm chế đc :)) dễ thương xỉu luôn. Tác giả biết rất rõ những gì diễn ra trong đầu 1 thằng nhóc, và hay hơn cả là cách ông viết ra thành ngôn từ thật xuất sắc. Nicholas và đám bạn của nó đúng là làm cho tất cả những người lớn xung quanh phát điên =))
Review lần 2: 02/2020: vẫn 5 sao, vẫn cười haha ko kiềm chế đc :)) dễ thương xỉu luôn. Tác giả biết rất rõ những gì diễn ra trong đầu 1 thằng nhóc, và hay hơn cả là cách ông viết ra thành ngôn từ thật xuất sắc. Nicholas và đám bạn của nó đúng là làm cho tất cả những người lớn xung quanh phát điên =))
February 5, 2009
Un libro muy bonito :) Mucha inocencia, aunque me recordaba a Los 400 Golpes de Truffaut. No hay tanto desplante sentimental (jaja, whatever it means), pero esa inocencia infantil, es bonito de recordar (Recuerdan cuando el grupo de Antoine salían a hacer educación física y cada uno se escapaba a medida que avanzaban? Eso se me hace travesura inocente, muy bonito todo pues).
March 8, 2021
Předčítáme si doma s manželem, opakovaně. A opakovaně vybuchujeme smíchy. Zvlášť v poslední době to je vzácné a velmi ozdravné. Růžová váza v obýváku je nad všechny růžové tabletky - už jen kvůli ní všechny hvězdičky, a podtržené!
April 15, 2023
วีรกรรมของหนูน้อยนิโกลา และเพื่อนๆ ร่วมชั้นเด็กเล็ก ที่มีเรื่องราวมาให้ผู้ใหญ่ต้องเวียนหัวไม่เว้นแต่ละวัน
อย่างเรื่องง่ายๆ แค่การถ่ายรูปหมู่ ทั้งชั้นเรียนของนิโกลาก็ทำให้ช่างภาพท้อแท้ได้ วันที่ป่วยแล้วละเลงห้องนอนเสียเละจนทำให้แม่แทบกรี๊ด วันที่เขาตัดสินใจโดดโรงเรียน หรือหนีออกจากบ้าน โดยมีความฝันว่าจะกลับมาแบบรวยมากๆ มีทั้งรถและเครื่องบิน แต่ไม่มีใครในบ้านรู้เลย แม้แต่ไปพิพิธภัณฑ์กับทางโรงเรียนครูก็ต้องถึงกับกุมขมับ หรือไปค่ายฤดูร้อนก็ยังมีเรื่องให้หัวหน้าค่ายปวดหัว
แต่บางครั้งความป่วนก็อยู่ที่ผู้ปกครองเองเหมือนกัน เช่นตอนขี่รถจักรยานที่พ่อยืมรถจักรยานคันใหม่ของนิโกลาไปปั่นแข่งกับลุงข้างบ้าน ยังมีตอนแข่งฟุตบอลอีก จากที่เป็นเรื่องของเด็ก แต่ไปๆ มาๆ ผู้ใหญ่ก็อดเข้ามาจุ้นไม่ได้ จนกลายเป็นแมตช์ล้างตาของผู้ปกครองแทน
อ่านแล้วต้องอมยิ้มกับความซนแสบของหนูน้อยนิโกลาและชาวคณะ ที่มีภาพประกอบน่ารัก เข้ากับเนื้อเรื่อง ปั่นป่วน วุ่นวาย
เวลาอ่านแล้วเราก็รู้สึกเอ็นดูนิโกลานะ แต่พอคิดว่าถ้าเป็นคนจริงๆ นิโกลาก็น่าจะเป็นเด็กเปรตคนหนึ่ง อยู่ที่ไหนมีแต่ความวายป่วง พ่อกับแม่ในเรื่องมีจิตวิทยา และความอดทนสูงมาก
เราชอบตอนที่นิโกลากับเพื่อนจับลูกอ๊อดกลับบ้านคนละตัว แล้วหวังว่าจะเลี้ยงพวกมันจนโตเป็นกบ แต่แม่ของเขาก็บอกว่าถ้ามีคนจับนิโกลาไปใส่ขวดโหล เธอก็คงจะเสียใจมากเหมือนกัน นิโกลาจึงยอมเอาลูกอ๊อดไปปล่อยที่เดิมแต่โดยดี
เรื่องนี้เหมาะสำหรับเด็กโตหน่อย ไม่ควรอ่านให้เด็กเล็กฟังเพราะมันจะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี ถึงแม้ขนาดตอนมันจะสั้นกำลังดีก็เหอะ
Goodreads ให้ 4.2 เราให้ 4.5
อย่างเรื่องง่ายๆ แค่การถ่ายรูปหมู่ ทั้งชั้นเรียนของนิโกลาก็ทำให้ช่างภาพท้อแท้ได้ วันที่ป่วยแล้วละเลงห้องนอนเสียเละจนทำให้แม่แทบกรี๊ด วันที่เขาตัดสินใจโดดโรงเรียน หรือหนีออกจากบ้าน โดยมีความฝันว่าจะกลับมาแบบรวยมากๆ มีทั้งรถและเครื่องบิน แต่ไม่มีใครในบ้านรู้เลย แม้แต่ไปพิพิธภัณฑ์กับทางโรงเรียนครูก็ต้องถึงกับกุมขมับ หรือไปค่ายฤดูร้อนก็ยังมีเรื่องให้หัวหน้าค่ายปวดหัว
แต่บางครั้งความป่วนก็อยู่ที่ผู้ปกครองเองเหมือนกัน เช่นตอนขี่รถจักรยานที่พ่อยืมรถจักรยานคันใหม่ของนิโกลาไปปั่นแข่งกับลุงข้างบ้าน ยังมีตอนแข่งฟุตบอลอีก จากที่เป็นเรื่องของเด็ก แต่ไปๆ มาๆ ผู้ใหญ่ก็อดเข้ามาจุ้นไม่ได้ จนกลายเป็นแมตช์ล้างตาของผู้ปกครองแทน
อ่านแล้วต้องอมยิ้มกับความซนแสบของหนูน้อยนิโกลาและชาวคณะ ที่มีภาพประกอบน่ารัก เข้ากับเนื้อเรื่อง ปั่นป่วน วุ่นวาย
เวลาอ่านแล้วเราก็รู้สึกเอ็นดูนิโกลานะ แต่พอคิดว่าถ้าเป็นคนจริงๆ นิโกลาก็น่าจะเป็นเด็กเปรตคนหนึ่ง อยู่ที่ไหนมีแต่ความวายป่วง พ่อกับแม่ในเรื่องมีจิตวิทยา และความอดทนสูงมาก
เราชอบตอนที่นิโกลากับเพื่อนจับลูกอ๊อดกลับบ้านคนละตัว แล้วหวังว่าจะเลี้ยงพวกมันจนโตเป็นกบ แต่แม่ของเขาก็บอกว่าถ้ามีคนจับนิโกลาไปใส่ขวดโหล เธอก็คงจะเสียใจมากเหมือนกัน นิโกลาจึงยอมเอาลูกอ๊อดไปปล่อยที่เดิมแต่โดยดี
เรื่องนี้เหมาะสำหรับเด็กโตหน่อย ไม่ควรอ่านให้เด็กเล็กฟังเพราะมันจะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี ถึงแม้ขนาดตอนมันจะสั้นกำลังดีก็เหอะ
Goodreads ให้ 4.2 เราให้ 4.5
October 2, 2022
Ο μικρός Νικόλας αποτελεί αδιαμφισβήτητα έναν από τους ήρωες της παιδικής μου ηλικίας. Τα βιβλία που περιγράφουν τις περιπέτειές του υπήρξαν από τα πρώτα βιβλία που με θυμάμαι να δανείζομαι στο δημοτικό από την κινητή δανειστική βιβλιοθήκη η οποία ερχόταν κάθε Παρασκευή κ στάθμευε έξω απο το σχολείο μου. Ένα λευκό βαν γεμάτο παιδικά βιβλία, ένας μικρός παράδεισος για μας τα παιδιά που αγαπουσαμε τα βιβλια. Εκεί ανακάλυψα το μικρό Νικόλα και την παρεα του και ολοι τους έμειναν ανεξίτηλοι στη μνήμη μου ως σήμερα! Τα βιβλία του μικρού Νικολα μόνο συγκίνηση μπορούν να μου προσφέρουν, γυρίζοντας με πίσω σε εκείνα τα αθώα κ ξέγνοιαστα χρόνια, φέρνοντας στο νου μου δεκάδες υπέροχες παιδικές αναμνήσεις και κάνοντάς με να ξαναζώ στο μαγικό κόσμο της παιδικής μου ηλικιας, θυμίζοντας μου αυτό που ήμαστε κάποτε.
July 23, 2017
Nicholas has endless incidents of accident. He will learn how to live and navigate the world through the incidents at school with friends.
Adults are disrespectful to children. They blame them for the results of the accidents. Because the world is different between adults and children.(Maybe...)
Nicholas is a crybaby. 🙈
And I am not interested in football. It is also England! haha
Adults are disrespectful to children. They blame them for the results of the accidents. Because the world is different between adults and children.(Maybe...)
Nicholas is a crybaby. 🙈
And I am not interested in football. It is also England! haha
July 4, 2018
Dễ thương :v
Read
February 5, 202010 åringen sier 4🌟, jeg sier 3. Men vi lo begge godt flere ganger 😄 #høtlesing
March 18, 2018
z serii
boże, ale ja chciałabym znowu być dzieciakiem
boże, ale ja chciałabym znowu być dzieciakiem
June 1, 2020
Tych bitiek, faciek a kopancov je v tomto diele akosi viac nez v tretom, ktory sme predtym citali.
June 3, 2024
Un bonheur à lire comme d'hab!! Une écriture maîtrisée, je replonge en enfance à chaque fois. J'adore le petit Nicolas!!!
5/5
5/5
October 3, 2022
حدود یک ماه پیش ایمان بهم معرفیش کرد و گفت در بچگی خیلی دوستش داشته. فردای آن روز رفتم کتابفروشی و دیدم فقط یکی ازش مانده. شروع کردم به خواندن و حدود ۹ تا از داستان‌هایش را خوانده بودم که یک پسربچه‌ی ۸_۹ ساله آمد و گفت کتاب خنده‌دار و خوب می‌خواهد. بهش مجموعه‌ی نیکولا را نشان دادم، ورق زد، و خوشش آمد. گفت "کدومش رو بخرم؟" کتاب دست خودم را بهش دادم.
حالا یک هفته پیش دوباره سفارش دادیم و رسید. دیشب ۵-۶ قصه‌ی باقی مانده‌اش را در حالی خواندم که ساعت هشت و ربع شب بود و من از هفت صبح بیدار بودم و چه ماجراها که در دانشگاه نگذشته بود. و با همه‌ی آن خستگی‌ها، نیکولا من را خنداند.
حالا یک هفته پیش دوباره سفارش دادیم و رسید. دیشب ۵-۶ قصه‌ی باقی مانده‌اش را در حالی خواندم که ساعت هشت و ربع شب بود و من از هفت صبح بیدار بودم و چه ماجراها که در دانشگاه نگذشته بود. و با همه‌ی آن خستگی‌ها، نیکولا من را خنداند.
Displaying 1 - 30 of 163 reviews