Świat Zełenskiego. Dziennikarz spędził dwa tygodnie w bunkrze prezydenta Ukrainy

• W swoim reportażu opowiada o tym, jak pierwsze godziny wojny zapamiętał Zełenski i co było jednym z jego pierwszych ruchów
• Relacjonuje także utrzymywane w dużej tajemnicy wyprawy prezydenta blisko pozycji rosyjskich, gdzie na własne oczy oglądał działania zbrojne i rozmawiał z żołnierzami
• Od momentu opuszczenia Kijowa i północnej Ukrainy przez wojska okupanta atmosfera w pałacu prezydenckim staje się coraz luźniejsza, a jeden z jego najbliższych współpracowników pracuje w swoim biurze, nie zasłaniając nawet okien
• Informacje na temat obrony Ukrainy możesz śledzić całą dobę w naszej RELACJI NA ŻYWO
• Więcej ważnych informacji znajdziesz na stronie głównej Onetu. Jeśli nie chcesz przegapić żadnych istotnych wiadomości — zapisz się na nasz newsletter

Zełenski o pierwszych godzinach wojny

Wojna zmieniła prezydenta — pisze Simon Shuster w artykule "W świecie Zełenskiego". Szybciej wpada w gniew i łatwiej podejmuje ryzyko, choć, jak zauważa reporter, wciąż ma takie samo poczucie humoru. — To sposób na przetrwanie — mówi prezydent, wspominając pierwsze godziny inwazji.

Zapamiętał je w sposób fragmentaryczny, jako zlepek dźwięków i obrazów. Jednym z najbardziej wyrazistych wspomnień jest chwila, kiedy 24 lutego przed wschodem słońca razem z żoną powiedzieli swoim dzieciom, że rozpoczęło się bombardowanie stolicy i przygotowali je do ewakuacji.

To także moment, gdy strzały słychać było w jego biurze. Rosyjscy spadochroniarze wylądowali w centrum Kijowa, chcąc dosięgnąć Zełenskiego i jego rodzinę. Wokół dzielnicy rządowej wybuchły potyczki. Obrońcy kompleksu wyłączyli oświetlenie, przynieśli kamizelki kuloodporne i karabiny maszynowe dla prezydenta oraz kilkunastu jego współpracowników.

Wycieczki prezydenta

Od pierwszych dni wojny gwardia prezydencka pracowała nad zabezpieczeniem i uszczelnieniem kompleksu prezydenckiego, a Zachód proponował mu ewakuację z atakowanego Kijowa. Poza stolicą czekał na niego bezpieczny bunkier, ale zamiast bezpiecznej kryjówki w drugą noc inwazji Zełenski wybrał się na spacer po ulicach miasta.

– Wszyscy jesteśmy tutaj. Tak będzie dalej. Sława Ukrainie – mówił prezydent w nagraniu, pokazując swoich najbliższych współpracowników, m.in. premiera Denysa Szmyhala.

Jak pisze Shuster, media społecznościowe stały się dla prezydenta i jego otoczenia źródłem pocieszenia podczas izolacji. Często oglądali wojnę — tak jak wszyscy — na ekranach smartfonów, ciesząc się ze skutecznych ataków ukraińskiej armii i przeklinając obrazy zniszczeń.

• Najtrudniejszy egzamin Zełenskiego. "Nie da się wykreować takiej postaci zza biurka marketingowców"

Reporter "Time" opisuje także jedną z wypraw prezydenta. Zełenski chciał na własne oczy zobaczyć, jak wyglądają działania wojenne. Na początku marca opuścił pałac z dwójką przyjaciół i grupą przerażonych jego pomysłem ochroniarzy. Na przedmieściach Kijowa, bardzo blisko rosyjskich pozycji, oglądał zniszczenia i rozmawiał z żołnierzami. Nie towarzyszyły im kamery, a niektórzy współpracownicy prezydenta dowiedzieli się o tej wyprawie dopiero kilka tygodni później.

Dalsza część tekstu znajduje się pod materiałem wideo.

Jak wygląda dzień prezydenta Ukrainy

Pierwsze tygodnie wojny to były serie wypowiedzi w zagranicznych parlamentach, spotkań i wywiadów prowadzonych przede wszystkim zdalnie. Przed przemówieniami do narodu Zełenski rozmawiał ze swoim sztabem.

Prezydent i jego zespół spędzali większość nocy i odbywali niektóre spotkania w bunkrach pod kompleksem rządowym. "Nieustanny natłok pilnych zadań i drobnych sytuacji kryzysowych odrętwiał zespół, zniekształcając upływ czasu w sposób, który jeden z doradców określił jako halucynogenny. Dni wydawały się godzinami, a godziny dniami" — pisze Shuster.

Od początku kwietnia prezydent i jego współpracownicy zaczęli częściej wychodzić z bunkra. 40. dnia inwazji Zełenski odbył kolejną podróż poza teren kompleksu — wybrał się do Buczy, zobaczyć masakrę, której dopuścili się tam Rosjanie.

Obecnie w Kijowie wojna wydaje się coraz bardziej odległa, a atmosfera jest bardziej swobodna. Zełenski najczęściej pracuje w sali, która nie znajduje się pod ziemią, choć nie ma okien. Z kolei jeden z jego najbliższych doradców Mychajło Podolak w ogóle nie zabarykadował okien w swoim gabinecie ani nie zasunął zasłon. To m.in. wyraz wiary w skuteczną obronę przeciwlotniczą.

• Serwis Onetu w języku ukraińskim
• Jak doszło do ataku na Ukrainę. Od Pomarańczowej Rewolucji do Donbasu i Krymu

Źródło: "Time"

Dziękujemy, że jesteś z nami. Zapisz się na newsletter Onetu, aby otrzymywać od nas najbardziej wartościowe treści.