Przejdź do zawartości

Front Leningradzki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Front Leningradzki
Ленинградский фронт
Ilustracja
Żołnierze Frontu Leningradzkiego, 1941
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

23 sierpnia 1941

Rozformowanie

1944

Tradycje
Rodowód

Front Północny

Dowódcy
Pierwszy

gen. por. Markian Popow

Ostatni

marsz. Leonid Goworow

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Podległość

Stawka

Skład

23 Armia, 42 Armia, 55 Armia[1]

Front Leningradzki (ros. Ленинградский фронт) – związek operacyjno-strategiczny Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, działający podczas wojny z Niemcami w czasie II wojny światowej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Został sformowany 26 sierpnia 1941 z części wojsk Frontu Północnego[1] (podzielony na Front Leningradzki i Front Karelski). Front ten organizował obronę w rejonie Leningradu przeciw niemieckiej Grupie Armii Północ. Uczestniczył razem z Frontem Wołchowskim w operacji tichwińskiej w 1941. Latem 1942 wraz z Frontem Wołchowskim przeprowadził kilka operacji zaczepnych, które zażegnały groźbę decydującego uderzenia na Leningrad. 12-18 stycznia 1943 z Frontem Wołchowskim dokonał w operacji Iskra przełamania pozycji niemieckiej 18 Armii w rejonie Siniawina, co doprowadziło do deblokady Leningradu. Później z Frontem Wołchowskim i 2 Frontem Nadbałtyckim uczestniczył w operacji leningradzko-nowogrodzkiej w 1944 r. zakończonej odrzuceniem wojsk niemieckich spod Leningradu. Razem z Frontem Karelskim uczestniczył w operacji karelskiej zakończonej podpisaniem 19 września 1944 przez Finlandię zawieszenia broni w wojnie z ZSRR. Między 10 lipca a 22 października 1944 wraz z Frontami: 1, 2 i 3 Nadbałtyckim prowadził działania zaczepne przeciwko niemieckiej Grupie Armii Północ, w wyniku których wojska ZSRR zajęły Estonię, Łotwę i Litwę.

Dowództwo frontu

[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy:

Szefowie sztabu:

  • gen. por. D. Gusiew[2]

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Skład w 1944 roku:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 145.
  2. a b c Plikus (kier.) 1968 ↓, s. 177.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]