Publikacja użytkownika Aleksander Małachowski

Co za perłę ostatnio sfotografowałem! Całkowicie odnowiona sień kamienicy w Łodzi ze złotym zdobieniami, popiersiami i czarno-białymi kafelkami. 😍 W takich momentach tak sobie głośno zaczynam myśleć i marzyć - co, jeśli z taką pieczołowitością odnowione zostałyby wszystkie kamienice w Polsce? 🥹 📍 Łódź, ul. Piramowicza #fotografia #architektura

Dziś obchodzę 30. urodziny 🥳 Ten rok jest dla mnie szczególny, bo założyłem firmę i świętuję 10-lecie swojej fotografii 📸 Pomyślałem, że się przedstawię nieco ⬇️ Nazywam się Alek, Hashtagalek 🙋♂️ Moją największą pasją jest fotografia. Hobbistycznie i na zlecenie fotografuję architekturę i miasta. Pokazuję Polskę i znajdujące się tu budynki z nietypowej perspektywy. Marzy mi się odkrycie wszystkich perełek, które skrywają chociażby wnętrza kamienic. Na studiach zamiast chodzić na wykłady, zwiedzałem Warszawę. Wtedy też powstał mój pseudonim artystyczny "Hashtagalek". Pewnego razu kolega z grupy, widząc mnie wyjątkowo na uczelni, a nie na zdjęciach, powiedział: "Alek, Ty tylko te hashtagi i hashtagi... Hashtagalek!". Do dziś się śmiejemy, że w końcu wystawi mi za ten marketingowy przebłysk fakturę 😆 Po zostaniu inżynierem postanowiłem zmienić swoje życie zawodowe o 180 stopni idąc na studia artystyczne. Widziałem, że mój świat jest zupełnie gdzieś indziej. 📸 Bałem się zmiany, ale czułem, że tylko robiąc w życiu to, co kocham, będę szczęśliwy. Drugi raz przyszło mi się obronić, tym razem jednak zostając magistrem sztuki. Pierwsze zlecenie pozyskałem i wykonałem nie posiadając aparatu. Na drugim zleceniu aparat już miałem, ale popełniłem tak wiele błędów, że patrząc z perspektywy czasu to cud, że klient dał mi wtedy drugą szansę. 😃 Pokazało mi to jednak, że nie ma postępu bez błędów. Wiele razy usłyszałem w życiu, że nie jestem fotografem, bo podkręcam kolory, używam smartfona, lubię retusz. Ja po prostu pokazuję świat według swojej wizji. Nie lubię ograniczeń ani kategorii. To moja sztuka, moje zasady. Dzięki fotografii poznałem wiele cudownych osób, w tym moją żonę. To dość przewrotne, bo na moich zdjęciach ludzie odgrywają minimalną rolę. Lubię ciszę, wstaję o 5 rano dla niej. Chyba jestem też introwertykiem. Moim marzeniem jest znaleźć się na planie filmowym Wesa Andersona, aby zobaczyć backstage jego pracy. Miasta to dla mnie plac zabaw. Mam nieustanną frajdę z fotografowania architektury, a z każdej odkrytej klatki schodowej cieszę się jak dziecko. I tej frajdy sobie życzę dalej. I więcej czasu na edycję starszych zdjęć jak z tego pięknego wnętrza poniżej. Mam ogromne szczęście mieć w tym wszystkim wsparcie najbliższych mi osób, którym to dedykuję ten post: żonie Kasi, siostrze Oli i rodzicom. 💖 Z całej czwórki jest tu tylko Tata, więc pozwolę też sobie go oznaczyć Jerzy Małachowski 🥰 #fotograf

Moje zdjęcia zdobyły złoto w międzynarodowym konkursie European Design Awards w Neapolu 😍🥇 Efekt miesięcy pracy i 330 tys. kroków z aparatem po nadbałtyckich miastach: Helsinkach, Tallinie, Rydze i Sopocie. 📸🌊 Coś niesamowitego. 🥳 Dokładniej rzecz biorąc: główną nagrodę w kategorii "Annual Raport" w tegorocznym European Design Awards zdobył Raport Roczny ERGO Hestia "HORYZONTY" - album, który zdobią moje nadmorskie fotografie. 🏆📖 Niech określenie "raport" Was nie zmyli, tabelki z wynikami finansowymi od wielu lat zajmują w tej publikacji ostatnich kilka stron. Wszystko pozostałe to wkład twórczy wybranego artysty i tym zaproszonym do współtworzenia artystą zostałem właśnie ja w zeszłym roku. 😊 Pomysł, jaki narodził się w mojej i Piotr Jędrzejowski głowie był następujący: pokazać za pomocą moich zdjęć relację Bałtyku z miastami go okalającymi, a także nawiązać do wieloletnich tradycji firmy, której korzenie nieodłącznie związane są z morzem i Sopotem. Wyruszyłem w ten sposób na wyprawę życia. 🌊 Na samym początku projektu zastanawiałem się czy po prostu podołam takiemu zadaniu. Wtedy jeszcze nie wiedziałem, że nawet bardzo i to dzięki nie tylko swoim umiejętnościom, ale też ludzi, z którymi będę współpracować. 🫶 Tych chciałem wymienić poniżej raz jeszcze dziękując i wszystkim nam gratulując sukcesu ⬇️👏 🔹 Koncepcja, redakcja i opieka merytoryczna: Piotr Jędrzejowski (największe podziękowania, bo bez Ciebie to by nie powstało, ale Ty to wiesz!) 🔹 Narracja: Piotr Jędrzejowski, Janusz Heller & moi 🔹 Opieka merytoryczna: Maria Rosa, Magdalena Kakolewska 🔹 (Przepiękny!) projekt graficzny i skład, bez których tej nagrody by również nie było: Hopa Studio & Piotr Hołub 🔹 Osoby, których teksty pojawiły się w towarzystwie moich fotografii: prof. Jan Marcin Węsławski, dr hab. Karol Kuliński, prof. Jacek Piskozub, Magdalena Milert, Karolina Sulej 🔹 Dodatkowe zdjęcia z backstageu i asysta w przemierzaniu Helsinek: Mateusz Arbatowski 🔹 Korekta: Katarzyna Dudzińska 🔹 Fundacja Artystyczna Podróż Hestii: Maria Rosa, Natalia Wiercinska, Magdalena Kąkolewska, Karolina Greś, Janusz Heller, Piotr Jędrzejowski "Last but not least" dziękuję ERGO Hestii i prezesom: obecnemu Artur Borowinski, jak i poprzedniemu, Piotrowi Marii Śliwickiemu, za ogrom zaufania, którym obdarzaliście i obdarzacie mnie (już szósty rok!), zapraszając do wspólnych projektów i tym samym wspierając moją twórczość. Bardzo to doceniam! 🙏 Wykorzystując okazję specjalne podziękowania przekazuję też Magdalena Kakolewska z Fundacji Artystyczna Podróż Hestii, która jako pierwsza dostrzegła we mnie potencjał w tej wieloletniej współpracy i wspierała na różnych jej etapach. Magda jak nikt inny rozumie młodych artystów i z ogromną życzliwością zawsze służy dobrą radą. To ona, te 6 lat temu, widząc moje fotografie zaproponowała mi pierwszy projekt: pierwszą w życiu wystawę prac w ich Pawilonie Sztuki. Magda, dziękuję! #fotografia #fotograf #nagroda

A po burzy wychodzi...☀️ Ponad 100 lat architektury na jednym zdjęciu 📸 Kolejny kadr do projektu o kontrastach Warszawy. Odnalazłem ciekawy widok na dwie przedwojenne kamienice przy Alejach Jerozolimskich. Ta po lewej, kamienica firmy Drzewiecki i Jeziorański, została zaprojektowana przez brytyjskiego architekta Artura Gurneya i oddana do użytku w 1912 roku. Mieszkał w niej między innymi Piotr Drzewiecki - pierwszy prezydent miasta stołecznego Warszawy w okresie II Rzeczypospolitej. Chodzą plotki na mieście, że ma być przebudowana na hotel. O tej po prawej odnalazłem jedynie informację, że to kamienica Franciszka Łapińskiego z końca XIX (!) wieku. Lekko zmodyfikowałem ściany obydwu, aby dochodziły do narożników kadru 🧑🎨 Poza tym widzimy tu Pałac Kultury i Nauki, wieżowce, a nawet, w oddali, blok z czasów PRL. Uwielbiam takie widoki i staram się je zachować na zdjęciach, dopóki istnieją 🥹 #Warszawa #fotografia #architektura

Przedpremierowo uwieczniłem nową atrakcję Warszawy 📸 To będzie hit. Odnowione wnętrza Pałacu Krasińskich, które po raz pierwszy w historii zostaną pokazane szerszej publice 😍 To wyjątkowe miejsce skrywające w sobie zabytkowe księgozbiory otworzy się jeszcze w maju i będzie w pełni darmowe dla zwiedzających. Zacznijmy jednak od początku, gdy skontaktowała się ze mną sama Biblioteka Narodowa - właściciele Pałacu Rzeczypospolitej (= Pałacu Krasińskich). Zaprosili mnie, abym przed otwarciem sfotografował obiekt. Nawet przez chwilę się nie zastanawiałem - tym bardziej, gdy zauważyłem, że w internecie jest absolutny brak zdjęć wnętrz po renowacji i będę z aparatem dosłownie pierwszy 🥹 Ten trzystustuletni budynek miał burzliwą historię i zabrakłoby miejsca w poście na przytoczenie wszystkiego. Wiedźcie jednak, że Pałac Rzeczypospolitej, bo taką nosi nazwę oficjalnie, pierwotnie wybudowano pod koniec XVII wieku i był to jeden z najpiękniejszych wtedy magnackich pałaców w Warszawie. Dwukrotnie był odbudowywany przez te wszystkie lata, najpierw po spłonięciu XVIII wieku, a potem zniszczeniach w trakcie II Wojny Światowej. 🥺 Najcenniejszymi zabytkami w budynku są księgozbiory liczące sobie kilkaset lat, jak np. dokumenty Sejmu Czteroletniego, psałterz wilanowski z XIII wieku. Coś naprawdę niezwykłego. Z tego, co zrozumiałem, są tylko dwie osoby w Polsce, które raz na 5 lub 10 lat mogą dosłownie przejrzeć te kilkusetletnie księgi. Dzieje się to przy wyborze nowego Prezydenta, któremu Dyrektor Biblioteki Narodowej pokazuje księgozbiór. To wydarzenie bez kamer i aparatów. W imieniu Biblioteki Narodowej przekazuję, że uroczyste otwarcie nastąpi 21 maja, o godzinie 20:30 - odbędzie się wtedy też nocne zwiedzanie. Potem, od 22 maja, Pałac będzie dostępny w każdy dzień, poza wtorkami, w godzinach 11-19. Wejście bezpłatne. 😊 Polecam! Dziękuję Dominik Cieszkowski i Biblioteka Narodowa za tak duże zaufanie i wpuszczenie mnie z aparatem w trakcie trwających, ostatnich prac 🙌 Ciekawostka techniczna: większość zdjęć zrobiłem nowym nabytkiem, jednym z najbardziej szerokokątnych obiektywów na świecie, w którym architektura wygląda zjawiskowo. Dla osób zaznajomionych z nomenklaturą: ogniskowa 10 mm na pełnej klatce 🥹 Jeśli wśród Was są właściciele/zarządcy obiektów i chcecie, by tak prezentowały się Wasze budynki to wiecie, gdzie mnie szukać 😌 Ten obiektyw to naprawdę unikat. #Warszawa #architektura #fotografia

Niezwykłe wejście do zabytkowej, 100-letniej kamienicy w Warszawie. Całe w wisterii i lilaku 💜 Nie mogłem przejść obojętnie 😊📸 To, co widzicie na zdjęciu, to zabytkowy blok oficerski na Mokotowie, przy Morszyńskiej 7 📍 Dokładniej na Sadybie. Zaprojektował go Aleksander Więckowski jako część osiedla powstałego z inicjatywy oficerów Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Teraz już wiem, czemu ten obszar stolicy nazwany został "Miasto-Ogród Sadyba"... 🥹🪻🌳 Osiedle to miało być swoistą oazą na peryferiach Warszawy, czymś łączącym zalety mieszkania w mieście z klimatem życia na wsi 🏡 Polecam Wam spacer w tamtych okolicach, by przekonać się na własne oczy 🤗 Z ciekawostek technicznych: jednocześnie i użyłem teleobiektywu i zbliżyłem smartfon do ziemi, aby i spotęgować i rozmyć pierwszy plan - fioletowy dywan powstały z opadających płatków kwiatów 🟣 #Warszawa #fotografia

To jedno z bardziej niesamowitych miejsc wiosennych w Warszawie, jakie fotografowałem 🥰📸 Wisteria oplatająca całą ścianę... postanowiłem wrócić do tego zdjęcia i nadać mu nowego znaczenia 👵💜 Choć wisteria kwitnie aktualnie w najlepsze to to akurat jest niepublikowane zdjęcie z 2022 roku, do którego obecnie w postprodukcji przeniosłem staruszkę. Czasu wtedy na czekanie na przypadkowego przechodnia nie miałem, a teraz doszedłem do wniosku, że taka osoba dopełni kompozycję i tytuł pracy: 𝑤𝑖🪻𝑠𝑛𝑎 𝑧̇𝑦𝑐𝑖𝑎. Niestety jedno się wciąż nie zmieniło, nadal lokalizację tej przepięknej ściany muszę zachować dla siebie - obietnica złożona wtedy właścicielom nie ma terminu ważności 🥲 To cudo istnieje w Warszawie naprawdę, ale za zamkniętymi wrotami... 🥹 I nie jest to słynna ściana z ulicy Markowskiej na Pradze. #Warszawa #fotografia

Odkryłem w Polsce bibliotekę, która wygląda jak... statek kosmiczny 🚀📚 Zrobiłem kilka zdjęć! 🤳 Aż dziwne, że nikt o tym miejscu dotychczas nie pisał 😃 To, co widzicie, to główna czytelnia Biblioteki Uniwersytetu Ignatianum w Krakowie przy ul. Mikołaja Kopernika 26 📌 Futurystyczno - postmodernistyczne cudo z lat 90. Największe wrażenie na mnie zrobił ten kosmiczny sufit. Mi się kojarzy z Gwiezdnymi Wojnami, a Wam❓ 😁 Moją uwagę zwróciły też fikuśne detale, jak np. elementy ozdobny tamtejszych schodów. Postmodernizm w pigułce 🤗 O historii biblioteki praktycznie nie da się znaleźć w internecie nic, ale dostałem wiadomość wczoraj, że "projekt wykonała krakowska pracownia projektowa ABP s.c. Mirosław Stępień, Tadeusz Półchłopek we współpracy z Markiem Korskim i Krzysztofem Poprochem" 📐 Dołączam jeszcze pozdrowienia dla załogi biblioteki, która, mimo mojej zupełnie niezapowiedzianej wizyty i nietypowej prośby, przywitała mnie z gościnnością opowiadając o wnętrzu i nawet proponując włączenie świateł dla lepszych zdjęć 😃 A jak odnalazłem miejsce? Było to połączenie obserwacji miasta i użycia technologii 😇 Idąc ulicą zaważyłem budynek i tak mnie zaintrygowała elewacja, że sprawdziłem go na satelicie. Jak zobaczyłem układ świetlików to stwierdziłem, że wnętrza muszą coś skrywać 👀 #fotografia #Kraków #architektura

Wiśnie zakwitły na jednej z bardziej cudnych uliczek Warszawy: Bednarskiej 😍🌸 Zainspirowało mnie to do przygotowania serii zdjęć o tej zabytkowej ulicy, której historia sięga aż XV wieku 🤠 Zanim przejdę do meritum: ten weekend to naprawdę już ostatnia szansa na zobaczenie tego różowego widowiska, więc może tym postem zachęcę Was do spaceru i innego spojrzenia na tą, z pozoru wszystkim znaną, uliczkę 🥰 A teraz kawałek historii! Kiedyś ulica nazywana była Gnojową, był tu wąwóz ze strumieniem i droga prowadząca do Wisły. Od 1770 jej oficjalna nazwa to Bednarska - od rzemieślników bednarzy z jej okolic 🪵 W dalszych latach tę ulicę prowadzącą do nieistniejącego już mostu Ponińskiego wybrukowano 🚧 Przełomowym punktem był koniec wieku XIX, gdy otwarto most Kierbedzia, a wyburzono Ponińskiego 🌁 Charakter uliczki zmienił się z arterii komunikacyjnej na bardziej kameralny. Powstawały klasycystyczne kamienice, z których tylko część przetrwała II Wojnę Światową i jest do dziś. Często słyszę wokół porównania klimatu uliczki do krajów śródziemnomorskich 🌊 Jakie było moje zdziwienie, gdy akurat w trakcie sesji przejechał obok... zabytkowy Fiat 500 idealnie pozując i wpasowując się w scenografię 🤩🇮🇹🚗 Co więcej, potem miało się okazać, że to nie koniec mojego szczęścia do pozujących obiektów tego dnia 👀 Schodząc w dół Bednarskiej zauważyłem, że akurat ktoś zaparkował swojego Mercedesa klasy G w kolorze...niebieskim. Przecież z tymi wiśniami to jakieś kosmiczne połączenie 💙🩷😃 Jeśli doczytaliście do tego momentu to zostawcie po sobie ślad w komentarzu 😊 Dobrego dnia i spaceru ☀️ #Warszawa #fotografia