NASA powoli wyłącza sondy Voyager. Oto 18 przełomowych zdjęć z 45-letniej misji

Teraz jednak stoją w obliczu poważniejszego problemu — ich zasilanie jest na wyczerpaniu, a naukowcy amerykańskiej agencji wyłączają jeszcze więcej instrumentów na pokładzie, by oszczędzać energię innych urządzeń.

W obliczu kresu ich misji publikujmy 18 zdjęć Voyagera, które zmieniły oblicze nauki.

Sondy Voyager zostały zaprojektowane, aby zbadać Jowisza i Saturna

Misja Voyager obejmowała dwie sondy — Voyager 1 i Voyager 2, które NASA wystrzeliła w 1977 r. w odstępie kilku miesięcy po sobie.

Rozpoczęcie lotu zbiegło się w czasie z bardzo rzadkim położeniem planet, które umożliwiło sondom osiągnięcie bardzo dużego przyspieszenia w trakcie ich podróży w kosmos.

Pierwotnie sondy zaprojektowano na pięć lat, ale wielokrotnie przekroczyły ten okres.

Czytaj też: Voyager to najważniejsza misja XX wieku. Może być też ostatnim dowodem na istnienie ludzkości

Oto co zobaczył Voyager 1 podczas zbliżania się do Jowisza

Voyager 1 i Voyager 2 dotarły do Jowisza w 1979 r. Łącznie wykonały około 50 tys. zdjęć planety, których jakość przewyższyła ujęcia zrobione przez specjalistów z Ziemi, jak podaje NASA.

Dzięki tym obrazom naukowcy poznali ważne fakty dotyczące atmosfery, sił magnetycznych i geologii Jowisza, które trudno byłoby odkryć w inny sposób.

Sondy odkryły dwa nowe księżyce krążące wokół Jowisza: Tebe i Metis...

... a także cienki pierścień wokół Jowisza

Sonda uchwyciła ten obraz, spoglądając w tył na planetę oświetloną przez Słońce.

Największym odkryciem Voyagera 1 była aktywność wulkaniczna na powierzchni Io, jednego z księżyców Jowisza.

Następny przystanek: Saturn

W 1980 i 1981 r. sondy dotarły do Saturna. Ta podróż dała naukowcom bezprecedensowy wgląd w strukturę pierścieni, atmosferę i księżyce planety.

Dzięki Voyagerowi naukowcy przyjrzeli się z bliska pierścieniom Saturna.

Voyager uchwycił Enceladusa, księżyc Saturna i jego nieodkryte dotąd elementy.

Zdjęcie, wykonane w momencie, gdy sonda odlatywała, zapewniło unikalny widok planety

W 1986 r. Voyager 2 dotarł do Urana.

Voyager 1 podążał dalej przed siebie i nie natknął się na inną planetę podczas swojej podróży poza Układ Słoneczny.

Ale Voyager 2 kontynuował badanie najbliższych nam planet, pokonując w styczniu 1986 r. odległość 81466 km od Urana.

Odkrył jego dodatkowe dwa pierścienie wokół, ujawniając, że Uran ma ich co najmniej 11, a nie 9, jak przypuszczano.

Czytaj też: 40 lat badań w mniej niż 3 minuty. NASA przekształciła dane z sondy Voyager 1 w muzyczny utwór

Dzięki zdjęciom największych księżyców Urana odkryto również 11 innych wcześniej niewidzianych księżyców

Oto zdjęcie Mirandy, szóstego co do wielkości księżyca Urana.

Voyager 2 był pierwszą sondą kosmiczną, która obserwowała Neptuna z bliskiej odległości

W 1989 r., 12 lat po wystrzeleniu Voyager 2 przeleciał odległości 4830 km od Neptuna.

Niebieski Neptun w całej okazałości.

Chropowata powierzchnia Trytona.

Sonda uchwyciła nieodkryte dotąd części Trytona, księżyca Neptuna.

Południowa półkula Trytona.

Voyager uchwycił pierścienie Neptuna.

Oddalając się Voyager uchwycił półksiężycowaty biegun południowy Neptuna

Voyager 2 już nigdy nie wykona więcej zdjęć. W swojej podróży nie napotka innej planety. NASA wyłączyła aparaty fotograficzne po przelocie obok Neptuna, by oszczędzić energię. Po to, aby inne instrumenty mogły wciąż działać.

Sondy wykonały 60 zdjęć Układu Słonecznego z odległości około 4 mld kilometrów.

Na ostatniej prostej swojej fotograficznej relacji w 1990 r. Voyager 1 wykonał 60 zdjęć Układu Słonecznego z odległości 4 miliardów mil.

Voyager jest twórcą najbardziej odległego autoportretu Ziemi, zwanego "błękitną kropką" ("pale blue dot").

Prawdopodobnie to ujęcie jeszcze przez długi czas pozostanie najdalej sięgającym selfie w historii ludzkości — portretem Ziemi widzianej z odległości 6,4 mld km.

Po tym zdjęciu NASA wyłączyła kamery Voyagera 1, by oszczędzać energię. Agencja mogłaby ponownie włączyć aparaty rejestrujące obraz, ale nie jest to obecnie priorytetem misji.

Poza Układem Słonecznym

Choć sondy nie wysyłają już zdjęć, nie przestały przesyłać istotnych informacji o kosmosie.

W 2012 r. Voyager 1 stał się pierwszym urządzeniem stworzonym przez człowieka, które przekroczyło przestrzeń międzygwiezdną, przechodząc przez heliopauzę — granicę między naszym Układem Słonecznym a resztą wszechświata.

Voyager 2 był drugim, który pokonał tę granicę w 2018 r. Wówczas okazało się, że istnieje dodatkowa bariera otaczająca naszą bańkę słoneczną.

Sondy wciąż przesyłają pomiary z przestrzeni międzygwiezdnej, w tym dziwne szumy pochodzące prawdopodobnie z wibracji wytwarzanych przez sąsiednie gwiazdy.

Nawet po wyłączeniu instrumentów misja sond będzie kontynuowana

Obecnie NASA planuje wyłączyć więcej instrumentów, by przedłużyć żywotność odbiorników do roku 2030.

Jednak nawet po tym, jak wszystkie instrumenty przestaną działać, sondy wciąż będą dryfować, niosąc ze sobą złote dyski, które dostarczają istotnych informacji na temat ludzkości. Na wypadek, gdyby istniało inteligentne życie pozaziemskie, które zechce je odczytać.

Autor: Marianne Guenot

Tłumaczenie: Dorota Salus